ALS1: Tears In Hidden Valley

Chapter 39

Chapter 39.

Yen Sabando.

"A-anong ginagawa mo dito?" Tanong ko.

"Visiting."

"Visiting? In the middle of the night? Really?"

"Well... I just drop here. Pupunta din akong Sta. Rosa mamaya. Dinaanan lang kita para makita ka."

Tumango tango ako. "Kumain ka na ba?"

Tumango ito sa akin. "Good. Akala ko ipagluluto pa kita. Tinatamad na ako."

"Saan ka galing kanina?" I asked, nowhere.

"N-nagkita kami ni Cheeny." Pahina ng pahina ang boses niya.

Natigilan ako. Tama ba ang narinig ko? Di niya tinago? Basta basta na lang niya sinabi sa akin?

Tumikhim ako. Tumungin ako sa kanya na kanina pa palang nakatingin sa akin parang, sinusuri niya ako.

"Alam ko. Nakita ko kasi kayo kaninang umaga." Sabi ko habang pababa nang pababa ang tingin ko.

Naalarma naman siya kaya napatayo siya ng deretso. Tumingin ako sa kanya na nagtataka.

"Bakit?" Takang tanong ko.

"Let me explain."

"Explain? For what? I mean, I'm not even your girlfriend we're just... Acquaintance." Napatingin ako sa baba. Tama naman ako di ba?

We're just acquaintance, nothing more.

Tumango tango ito. "Yeah. We're just acquaintance, for now. We should get higger like lovers."

Tumingin ito sa akin at ngumisi. Naramdaman kobg magiinit ang mukha ko ngayon sa sinabi niya.

When kaya? Kinurot ko ang sarili ko. Umayos ka Kath. Wag kang mapapa-when kaya sa lovers na yan.

"Aalis na ako." Tumingin ako dito bago tumango.

"O-okay." Tumayo ako para ihatid siya sa gate.

"See you tomorrow, Sunshine." Humalik siya sa pisngi ko. Nakita ko na lang na paalis na ang kotse niya.

What the hell did just happened? Did he just? Kiss me?

Huminga ako ng malalim at marahas itong binuga. May guts pa siyang halikan ako? Pinalandas ko ag dila ko sa labi ko dahil sa inis.

Naiinis nga ba ako?

Che! Naiinis ako, hindi natutuwa. Dapat inis, hindi tuwa. Inis. Inis. Inis. I take a deep breath and let it out.

Pumasok na akong bahay na may ngiti sa labi. Pinawi ko agad ito, di pwede ngiti! Inis nga dapat.

Papunta na akong kwarto ko nang madaanan ko ang kwarto ni tatay.

Napangiti ako ng mapait. Been years ng mawala ka sa akin. Miss you tatay, so much.

Pumasok ako sa loob ng kwarto niya. Gantong ganto pa rin ang itsura. Walang pinagbago.

Binilin ko kasi sa naglilinis na walang babaguhin sa kwarto ni tatay. Linisin lang.

Umupo ako sa kama niya at hinaplos haplos ito. Nagsimulang magsitulo ang mga luha ko. Bumabalik ang mga alaala naming dalawa na magkasama.

I miss him.