ALS1: Tears In Hidden Valley

Chapter 50

Chapter 50.

Comeback.

It's been two months when that day happened. It was all fresh inside my mind.

Tulala si Cheeny. Iyak nang iyak si Mama. Wala akong magagawa. I want this. I want Eriberto in jail.

"Sunshine." Lumingon ako kay Ranz ng tawagin niya ako.

"Yes?" Pilit ang ngiti ko nang harapin siya.

"I know what are you feeling right  now. Don't wear that fake smile to me." Nawala ang ngiti ko sa sinabi niya.

"Galit na galit ako kay Eriberto, yes. But Mama and Cheeny, naaawa naman ako sa kanila."

Biglang lumapit sila Mama sa upuan namin ni Ranz. Napayuko ako kasi di ko alam kung paano sila haharapin.

But I know I'm right, it's just that, maybe they thinking I just destroyed their family.

"Anak..."

Huminga ako ng malalim bago tumingin kay Mama.

"Hmm?" Matatae ata ako rito sa kaba.

"Ayos ka lang ba?"

Nagulat ako. Ganyan ba reaksyon niya? Di ba siya magagalit sa akin?

"Po?" Di makapaniwalang tanong ko.

"Ayos ka lang ba?" Ulit niya.

Dahan dahan akong tumango. "Di ba po... Ako dapat ang magtatanong niyan?"

"Kayo Ma? Galit ka ba sa akin?"

Umiling ito. Doon ako nakahinga nang maluwag-luwag. Si Cheeny kaya?

"I stand justice. Di ko tino-tolerate ang mga ganong act kahit na asawa ko siya, I stand for justice."

Umiyak na ako sa harapan niya. I finally gave justice to my Tatay.

"Ate Kath..."

Napatingin ako sa umiiyak na si Cheeny. Niyakap ako nito at humagulgol. Niyakap ko siya pabalik at hinagid ang buhok na.

"Sorry Cheeny." Paghingi ko ng tawad.

"Si Daddy." Humigpit pa lalo ang yakap niya sa akin.

"Sorry Cheeny." Umiling iling ito.

"Wala kang kasalanan. Biktima ka lang din. Pero si Dad, I'll miss him." Humihikbi ito.

Napangiti ako nang maalala ang araw na yon. That day was satisfying yet sad. Nabigyan ko na nang hustisya ang pagkamatay ni Tatay.

After 13 years, I'm done with my own case.

Napataas ang kilay ko nang tumatawag na naman si Ranz. Nilalandi na naman po ako nito since matapos ako kay Tatay.

"Ano na naman?" Patanong ko agad na simula.

"Ouch, I'm hurt Sunshine. Ganyan ka na ba bumati sa soon to be husband mo?"

"Magtigil ka nga." Nag-iinit na naman ang pisngi ko dahil sa kanya.

"Sorry can't help it. Ganda mo kasi." Napalaki ang mata ko kilig. Huminga ako ng malalim to relax.

"I know na maganda ako. Bakit ka ba napatawag?"

"Yayayain kita mag dinner date mamayang gabi. Sunduin kita."

"What time?" Tutal wala naman akong gagawin for tonight at libreng pagkain pa‘to.

"Yes! Tonight at seven pm. Sunduin kita mga six thirty."