ALS1: Tears In Hidden Valley

Chapter 20

Chapter 20.

Right.

Nagising ako ng magandang pankiramdam at may ngiti sa labi.

Yesterday is full of bliss. I can't take off the smile on my face. Yesterday is one of the best day of my life.

I started to refresh everything on my mind what happened yesterday.

"My first kiss." I said to Ranz.

Ngumiti ito sa akin. "I will make sure I'm your last too." Sabay kindat sa akin.

"Let's eat?" Tumango ako kasi kanina pa kaming nakatayo dito.

Pinaghila niya ako ng upuan para doon ako umupo.

"Anong kakainin mo sunshine?"

"Ito na lang." Sabay turo sa dish na natakam ako.

"What sunshine wants. Sunshine gets." He said then he winked me.

Taray spoiled ako! Okay lang naman basta siya mag s-spoil sa akin.

Uminit ang pisngi ko sa kanyang sinabi. Tinaas niya ang kamay niya at sinabi ang order. Nakatingin lang ako sa kanya habang ginagawa niya yon.

This man he never fail to make my heart beating loudly. He never fail taking care of me even were not together.

He's the man. My man.

Tumigil ang mundo ko naang tingnan niya ako. Ang mga mata niya na sa akin lang nakatingin. Ang labi na nagnanakaw ng halik. Ang ngiti na nakakapaghinto ng pag ikot ng mundo.

Alam ko na sa sarili ko na hindi ako nagkamali na sagutin siya. Ranz, mahal na talaga kita.

"Kath?" Nabalik ako sa reyalidad ng tinawag niya ako.

"Let's eat?" Tumango ako. Siyempre galit galit muna habang kumakain para di mabulunan.

Natapos kami sa pagkain at dinikit niya ang upuan niya sa upuan ko.

"Where do you want to go?" He whispered. I can feel the air coming from his mouth althrough my ear.

Napatingin ako sa kanya. Nakatingin siya sa akin gamit ang mapupungay niyang mga mata.

"Wag na. Mag gagabi na rin baka mapagalitan ako ni tatay."

Nanlaki ang mata ko ng marealize si Tatay. Anong sasabihin ko kaya sa kanya? Magagalit kaya siya? Shemay.

"Ranz. Anong sasabihin natin kay tatay." Tanong ko sa kanya.

"Leave it to me, sunshine." Sabay kindat pa.

We stay on our position in a while before we go home.

Habang nagdridrive si Ranz ay di mawala sa isip ko si tatay. Napaparanoid tuloy ako.

Hinawakan ni Ranz ang kamay ko na malapit sa kanya. Napatingin ako roon.

Hinalikan niya ang likod ng aking kamay saka ako ningitian.
Ningitian ko naman siya pabalik.

"If you're thinking about Tito. Don't worry we can do this." He said to calm me and it is.

He calmed me.

We are driving home at pahigpit ng pahigpit. He kiss again the back of my hand which i like.

Nasa tapat na kami ng gate parehas kaming nakatayo lang sa may gate.