Sırtımı hızla duvara çarptı, bedenime yayılan acıyı henüz dindirememişken kapıyı kapattı ve kilitledi. Kapının kapanmasıyla karanlığa boğulan odada yankılanan nefesinin sesini tenimde hissedebiliyordum.
Yaklaştı...
Yaklaştı...
ve durdu...
Artık t...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ZORBA OKUL 2019
Çiçekli yollardan geçerek büyümeyi çok isterdim çocukluğum gözlerimin önünde feryat figan ağlıyorken. Ama bu mümkün değildi. Geçmiş artık yaşanmış ve bitmişti, geri dönemez göz yaşlarını silemezdim, ayak tabanlarına batan dikenleri süpürüp yoluna çiçekler dökemezdim ama geleceğe hükmedebilirdim. Ruhuna takılan kelepçeleri parçalayabilecek kadar onu güçlü yapabilir, kimseye muhtaç etmeden yoluna kendinin çiçekler serebileceğini öğretebilirdim. Onu, doğduğunda üzerine giydiği korunmaya muhtaç elbisesinden kurtarabilir, sevdiklerini koruyabilecek kadar güçlü yapabilirdim.
Geçmişin ipleri elimden kayalı çok olmuştu, fakat gelecek benim ellerimin arasındaydı ve benim onu bırakmaya niyetim yoktu.
Siyah saçlarımı sert bir hareketle avucumun arasından geçirip serbest bıraktım. Eren yaklaşarak dudaklarını yanağıma bastırdığında zihnim alev alev yanıyordu. Hırs kanımı ele geçirmiş, gözlerimi saçtığı kıvılcımlarıyla parlatmıştı.
"İyi geceler güzelim," dedi geri çekilirken Eren. Tebessüm etmeye kendimi zorlayarak yüzüne baktım. Restoranın taşlı yolunu aydınlatan turuncu loş ışık direkt ela gözlerine vuruyordu. Avucumu yavaşça Eren'in yanağına kapatıp baş parmağımla tenini okşadım. Bir kedi gibi dokunuşumun altında mayışmaya başladığında gözleri kısılmıştı.
"İyi geceler sevgilim."
Restoran bahçesinde Eren'le vedalaşıp ayrı arabalarla aynı anda oradan ayrıldığımızda ikiye ayrılan yolda Eren'in aracı okul yoluna, benim içinde bulunduğum araç ise talimatımla hastane yoluna sapmıştı. Bana yıllar gibi gelen uzun bir zamanın ardından sonunda abimi görmeye gidiyordum. İçimde kelimelerle dile getirilemeyecek bir his tufanı kopuyordu. Göğsüm her ne nefes alışımda patlayacak kadar şişiyor, boğazımda atan nabzım soluk boruma bıçak kesikleri gibi batıyordu.
