Sırtımı hızla duvara çarptı, bedenime yayılan acıyı henüz dindirememişken kapıyı kapattı ve kilitledi. Kapının kapanmasıyla karanlığa boğulan odada yankılanan nefesinin sesini tenimde hissedebiliyordum.
Yaklaştı...
Yaklaştı...
ve durdu...
Artık t...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ŞEYTAN ROL YAPMAYI SEVER PART 2
Mert'in eli elimin arasındayken kafamın içindeki şeytanların sesi susmuştu. Hissettiğim tek şey, o an bir hız treninden daha hızlı atan kalbimin gürültülü sesiydi. Parmak uçlarım karıncalanıyordu. Sanki gökten peri masallarında olduğu gibi parlak sihir tozları üzerimize yağıyordu. Birazdan pantolonum gösterişli bir elbise tarafından yutulacak, saçlarım şu an olduğundan daha parlak ve daha uzun olacak gibi gelmişti ama bu düşüncelerimin hiçbiri gerçek olamazdı. Düşüncelerim kalbimi oyuna getirmek isteyen bir cadıydı ve üzerimize yağan parlaklık sihir tozu değildi sadece güneşten yayılan ışıklardı.
Dev oyuncaklara binmek için bilet kuyruğu sırasında beklerken Mert elimi bırakmamıştı. Teni tenime bu şekilde temaslıyken kendimi toparlamam mümkün görünmüyordu. Sıra bize geldiğinde elimi bırakmak zorunda kaldı. Teninin tenimde bıraktığı sıcaklık yavaşça soğurken kalp atışlarım normale dönmeye başladı. Avuçlarına doldurduğu birkaç renkli jetonla bana sırıtarak dönen Mert'e gözlerimi kısarak baktım. Daha önce hiç lunaparka gitmemiştim. Hatta ne annem ne de babam bizi daha önce hiç parka çıkarmamıştı. Abimle eğlence alanımız evimizin arka bahçesinden başka bir yer değildi. Oyuncağımız çok yoktu, annem bize oyuncak almazdı ama halam bize geldiği zamanlarda eli boş gelmez bize küçük hediyeler getirirdi. Bazen oyuncak, bazen yiyecek tatlı şekerlemeler. Annem bunlardan hiç hoşlanmazdı, halam evimize her geldiğinde evde sebepsiz yere tartışmalar başlardı.
Yine de... Her şeye rağmen, abim ayaktayken, tüm bunlar daha katlanılabilirdi.
Tiz çığlıkların yükseldiği gondolun önünde biriken kalabalığın arasına yavaşça karıştık. Mert önden ilerliyordu, beni kaybetmemek için sık sık omzunun üzerinden varlığımı kontrol ediyor hafifçe tebessüm etmeyi ihmal etmiyordu.
