Bir ZeyKer hikayesi...
//11 Nisan 2020 - 11 Nisan 2021\\ « 99 BÖLÜM »
17 yaşındayken hiç beklemediği bir anda, beklemediği biri tarafından ihanete uğrayan, hayatla ilgili tüm bağları kopmuş genç bir kadının, hatırlanmak istemesi ve bunun sonucunda...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir insanın huzura ulaşması için daha ne kadar acı çekmesi gerekir? Biri de çıkıp peşin peşin söylesin, ona göre hazırlayayım kendimi. Tam da yeniden başlıyorum sandığım anda öldürmesinler bütün umutlarımı, toparlaması çok zor oluyor sonra. Düştüğüm yerden kalkmaya çalışırken bir darbe daha atmasınlar, benim işimi bu kadar zorlaştırmasınlar artık. Sevdiğim insanlara dokunmasınlar en çok da.
Artık dayanacak gücüm kalmamıştı benim. Resmen hastanede yaşıyordum. Eve gidip çocukları bir iki saat görüyor, hemen ardından tekrar hastaneye gidiyordum. Ben bu acıyı artık yüreğimde hissetmek istemiyordum. En kötüsü de bazı gerçeklerle yüzleşmek zorunda kalmaktan çok korkuyordum. Keşke diyordum.. Keşke sihirli bir değneğim olsa, masallardaki gibi. Tek bir bakışımla iyileştirebilsem Nehir'i.
"Niye kimse çıkıp da bir şey demiyor?!" dedim birden bire.
"Sakin ol." dedi Tuğkan.
"Sakin mi olayım? Sen şu an benden sakin mi olmamı istiyorsun? Tamam olayım.. Nasıl olayım, sen söyle? Nasıl sakin olayım ben?!"
"Hande.." dedi Kerem elini omzuma koyarak. "Hava alalım mı biraz?"
"Delireceğim.. Aklımı kaçırmak üzereyim. Yok mu ya, en ufak bir gelişme bile yok mu? Bir şey söylesinler bana. İyi desinler, ölecek desinler, öldü desinler ama artık bir şey desinler be! Üç hafta oldu. Ne zaman uyanacak bu kız? Ne zaman iyileşecek, kendine gelecek?!"
"Ben girip durumunu kontrol edeyim."
"Bir şey yap Kerem. Yalvarırım sana.. Açsın gözlerini."
"Tamam güzelim. Sen şimdi burada oturup beni bekle. Güçlü dur ama.. Seni böyle görse çok üzülür, biliyorsun."
**
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayat hepimizi farklı acılarla sınamaya devam ediyordu. Eğer ben kardeşimi kaybedeceksem, İlker de sevdiği kadını kaybetmiş olacaktı. Nehir'in sevmeyeni yoktu ki. O kolay kolay kimsenin kalbini kırmazdı. En çok bana kızardı ama o da beni sevdiğinden.. Güçlü durmak çok zordu. Nehir'siz bir hayat düşünülemezdi. En dirayetli Tuğkan gibi gözükse de onun bile ne kadar üzgün olduğu her halinden belliydi.
