Bir ZeyKer hikayesi...
//11 Nisan 2020 - 11 Nisan 2021\\ « 99 BÖLÜM »
17 yaşındayken hiç beklemediği bir anda, beklemediği biri tarafından ihanete uğrayan, hayatla ilgili tüm bağları kopmuş genç bir kadının, hatırlanmak istemesi ve bunun sonucunda...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Daha huzurlu geçirdiğim bir günü hatırlamıyordum. Bir babanın en mutlu olacağı yer çocuklarının yanıymış, bunu geç de olsa anlamıştım. Yıllarca uzak kalmıştım onlardan, bunun tek suçlusu da bendim. Başka kimseyi suçlayamazdım. Masal'ın doğduğunu bile telefondan öğrenmiştim ben, bunun acısı hâlâ yüreğimdeydi ve hiç geçecek gibi de durmuyordu. Onun en güzel, en değerli anlarını kaçırmıştım. Hiç yanında olamamıştım. Ama artık bir şansım vardı.. Hande bana bu şansı tanımıştı, ne kadar kızgın olursa olsun. Bu şansı iyi değerlendirmek benim elimdeydi. Artık hiç ayrılmamalıydım onlardan.
Gün boyunca onlar ne isterse onu yaptık. Lunaparka gittik, çarpışan otolara bindik. Dönme dolapta manzarayı izledik. Oyunları oynayıp peluş oyuncaklar kazandık. Sonra hayvanat bahçesini gezdik. Bol bol fotoğraf çekindik. Yarınlar yokmuş gibi anın keyfini çıkarmak için ve onları çok mutlu etmek için elimden geleni yaptım. İlk defa şahit olmuştum Masal'ın kahkahasına, bu mutluluk yıllarca yeterdi bana. Akşam onları eve götürdüğümde Hande'nin merdivende oturduğunu ve tir tir titrediğini fark ettim. Bizi görmemişti bile, bomboş bakıyordu.
"Çocuklar, hadi siz içeri girin. Anne geliyor birazdan." dedim ve Hande'nin yanına oturdum. "Hande.. Sen ne zamandan beri buradasın? Neyin var? Çok üşümüşsün." elleri buz gibiydi, hemen montumu çıkarıp üzerine geçirdim. "Bir şey olmuş.. Kötü bir haber falan mı aldın? Hande, gözünü seveyim konuş benimle. Korkutuyorsun. Ne oldu sana?"
"Nehir." dediğinde kolumu omzuna attım ve onu kendime çektim.
"Ajanlık yapan o muymuş? İnanmak istemiyorum. Nasıl yapar sana böyle bir şeyi? Yanlış anlaşılma vardır belki."
"Hepiniz aynı şeyi yaptınız. Önce beni sevdiğinize inandırdınız, sonra ihanetinizle sarstınız. Siz beni hiç sevmediniz, hiçbiriniz.. Kabullenemediniz hayatınızdaki varlığımı, ağır geldi. Kimse beni sevmeyi beceremedi. Ne yaptım ben size?"
"Tamam, hadi içeri götüreyim seni. Çok soğuk, hasta olacaksın."
"Sadece sevilmek istedim..."
**
~Hande~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
