Bir ZeyKer hikayesi...
//11 Nisan 2020 - 11 Nisan 2021\\ « 99 BÖLÜM »
17 yaşındayken hiç beklemediği bir anda, beklemediği biri tarafından ihanete uğrayan, hayatla ilgili tüm bağları kopmuş genç bir kadının, hatırlanmak istemesi ve bunun sonucunda...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir gece vakti.. Kafamın çok da yerinde olmadığı ve kendimi hiç iyi hissetmediğim bir gece arabama bindim. Demir'i bakıcısına emanet etmiş, sanki bir daha eve hiç dönmeyecekmiş gibi kendimce vedalaşarak çıkmıştım. Bu gece bir şeyler olacaktı.. Bu gece ya bir şeyler bulacak ya da kendimi tamamen kaybedecektim. Ruhumu kemiren vicdan azabına bir son deme vaktiydi.
Yollar beni ormanlık bir alana doğru götürmeye başlamıştı. Etrafta hiç araba kalmamıştı, evden çıktığımdan beri beni baya uzaktan izleyen araba dışında.. Belki demiştim, belki biri benim yapamadığımı yapar, kurtarır beni bu hayattan. Umursamamıştım o yüzden, ne olacaksa olsun kafasındaydım. Bir süre sonra uykusuzluktan gözlerim bulanık görmeye başlamıştı. Ha uyudu ha uyuyacak hale gelmiştim. Aniden u dönüşü yapmış ve az önceki arabaya doğru hızla ilerlemiştim. Bile isteye yaptığım bir şey değildi, sadece kendimi durduramıyordum. Freni bulamamıştım bir türlü. Önümdeki arabanın far ışığı git gide gözlerimi kör edecek duruma gelirken bir anda direksiyonu kırdı. Korna sesini duyduğumda biraz da olsa kendime gelmiştim. Aynı şekilde ben de direksiyonu kırdığımda sonu pek iyi bitmemişti. Bir ağaca çarparak durmayı başardığımda başımı da direksiyona çarpmış, öylece kalmıştım. Çok net hatırlamıyordum sonrasını. Ancak bir gün hafızamı kaybetsem bile asla unutamayacağım bir mucize gerçekleşmişti.
"Nehir? Nehir, bak bana.. Duyuyor musun beni?"
"Sen.." dedim gözlerimi yavaşça aralayarak.
"Görmeyeli çok kötü araba sürmeye başlamışsın." dedi o masum tebessümüyle. "Sana sorular soracağım şimdi. Bana cevap vermeni istiyorum, tamam mı? Bugün günlerden ne?"
"Sen.."
"Nehir.. Bende kal. Hangi gündeyiz?"
"Hande.."
**
-BİR SÜRE ÖNCE-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İstanbul.. Ah İstanbul.. Ben geldim. Yitip giden koca bir gençliği, birilerinin arasında oradan oraya hırpalanırken, bu duruma bir dur diyemeyerek hiç eden kadın. Kimsenin kabullenemediği, kimsenin hayatında istemediği kadın şimdi arkasında koca bir dünyayı, sözüm ona yaşanmışlığı bırakıp eninde sonunda yine o kaos şehrine geri dönüyor.. Bakıldığında ne kadar acımasız aslında, derdin de bu şehirde, dermanın da.. Ama bu sefer iyiyi hayal ederek, mutlu olmayı isteyerek. Koşarak kaçtığın bir şehre geri döndüğünde nasıl iyi bir dünya düşlenebilir orası meçhul tabii.
