Bir ZeyKer hikayesi...
//11 Nisan 2020 - 11 Nisan 2021\\ « 99 BÖLÜM »
17 yaşındayken hiç beklemediği bir anda, beklemediği biri tarafından ihanete uğrayan, hayatla ilgili tüm bağları kopmuş genç bir kadının, hatırlanmak istemesi ve bunun sonucunda...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni bir yolculuğa çıkmıştım, eskiden var olan her şeyden uzak yeni hayatımda. Geçmişten geriye hiçbir şey kalmamıştı. Yıllar önceki o bulutların üstünde gezen, hayatı tozpembe gören, sevgiden beslenen genç kızdan bir eser bırakmamıştım. 6 yıl öncesi yoktu benim için. Olmamalıydı da zaten. Başarılı olmak, hedefime ulaşmak istiyorsam duygusal taraflarımı törpülemem, keskin köşelerimi daha da sivriltmem gerekiyordu. Ben kim miydim?
Antalya'dan İstanbul'a uzanan yolculuğumda başıma gelmedik kalmamıştı. Otobanın ortasında arabamın arıza yapacağı tutmuştu. Sorunun ne olduğunu çözmek epey vaktimi harcamıştı. Hemen ardından da yanımdan geçen, hız sınırlarını aşan bir arabanın peşine takılmıştım. Peşinde olan polis arabası, yol ayrımında farklı bir yola saptığında iş bana düşmüştü. Kestirmeden önlerini kesmem, kendimi bir depoda sandalyeye bağlı olarak bulmamla sonuçlanmıştı. Başımdan aşağı dökülen buz gibi suyla gözlerimi açtım ve saçlarımı geriye doğru savurdum. Yanımda bekleyen 3 adam da gülerek bana bakıyordu.
"Kimsin sen?"
"Biliyor musun, bu soruyu hiç sevmem." dediğimde elindeki sopayla karnıma sertçe vurdu, sonra da saçımı tutup kafamı geriye doğru çekti.
"Kes dalgayı. Kim yolladı seni? Nereden çıktın?"
"Annemin karnından ya, oluyor baya. 25 yıllık bir mevzu, eskidi artık."
"Baya komikmişsin sen."
"Sorma.. Başka yeteneklerim de var, görmek ister misin?" o an baş parmağımı eklem yerinden çıkarıp elimi kelepçeden kurtardım. Birini sopa ile, birini de yüzüne attığım tekme ile yere devirdim. Diğerine ise sandalye ile başına vurup bayılttım. İkisini kelepçe ile birbirine bağladığımda kapı açıldı.
"Biz de seni bekliyorduk." dedi orta yaşlı bir adam, gülerek. "Testi geçtin, aferin sana. Halil ben. Hoş geldin İstanbul'a."
"Çok memnun oldum." dedim ve elini sıktım.
**
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
