Bir ZeyKer hikayesi...
//11 Nisan 2020 - 11 Nisan 2021\\ « 99 BÖLÜM »
17 yaşındayken hiç beklemediği bir anda, beklemediği biri tarafından ihanete uğrayan, hayatla ilgili tüm bağları kopmuş genç bir kadının, hatırlanmak istemesi ve bunun sonucunda...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gerçek aşkın hiç bitmeyeceğine dair pek çok yazı okumuştum. Bilimsel kanıtları da vardı. Aşk öyle biten bir şey değilmiş, tükenmezmiş, aksine günbegün katlanarak artarmış. Aşk, çaba gerektiren bir duyguydu. Her iki taraf da bir çaba içindeyse, aşk sonsuza kadar sürermiş. Aşkın formülü basitmiş aslında, çaba göstermek.. İnandığınız şeyin peşinden koşunca hayat bayram da olurmuş, dünyanın en güzel duygusu da tadılırmış.
Sanırım biz gerçekten de güzel bir aile olmuştuk. Kerem yanımızdayken çocukların da yüzlerinde farklı bir mutluluk vardı, bunu inkar edemezdim. Her şey o kadar yolundaydı ki, kimse ve hiçbir şey huzurumuzu bozamazdı. Yıllar sonra yeniden bir aile olmayı başarabilmiştik, bir pazar kahvaltısında kahkahalarımız havada uçuşuyordu. Ben bu hayattan daha ne isteyebilirdim ki?
"Rüyamda seni gördüm." dedi, çocuklar oyun oynamak için yanımızdan uzaklaştığında.
"Nasıl?"
"Sen işe gitmiyordun, böyle bütün gün koltukta birbirimize sarılıp oturuyorduk. Başka hiçbir şey yapmıyorduk."
"Hayali bile çok güzel. Ama işe gitmem gerek." dedim gülerek.
"Ama olmaz ki böyle. Özlüyorum ben seni. Saçlarını özlüyorum, gözlerini özlüyorum.. Ellerini, burnunu, en çok da dudaklarını." diyerek uzun uzun öptü dudaklarımı. "Baksana.. Bahar geldi birden."
"Bizi bekliyormuş gibi mevsimler.. Sanki ayrılınca yeniden bir kasvet havası olacak gibi."
"Ayrılınca mı? Yanlış duydum değil mi?"
"Aa.. O ne demek? Ben öyle bir şey demedim ki." dedim ve güldüm. "Kaçıncı baharımız bu?"
"Bilmem ki. Ama son olmaması için elimden geleni yapacağım." saçlarımı severken kendimden geçmiştim.
"Hava gerçekten çok güzel ya.. Çiçekler bile açmış bir günde." dediğimde dudaklarımı tekrardan öptü.
"İşte şimdi açtı çiçekler." çapkın bir gülümsemeyle alnını alnıma yasladı.
"Kerem.. Seni çok seviyorum ben."
"Ben de seni çok seviyorum güzelim."
**
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
