Bir ZeyKer hikayesi...
//11 Nisan 2020 - 11 Nisan 2021\\ « 99 BÖLÜM »
17 yaşındayken hiç beklemediği bir anda, beklemediği biri tarafından ihanete uğrayan, hayatla ilgili tüm bağları kopmuş genç bir kadının, hatırlanmak istemesi ve bunun sonucunda...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yatağa uzandığımda gözlerimi tavana dikip ucu bucağı olmayan düşüncelere daldım. Farklı bir his vardı içimde, farklı bir umut.. Sonsuz hayaller belki de, kurmaktan hiç vazgeçmediğim. Elimdeki tek şey hayal kurmaktı zaten, aynı zamanda da en iyi başardığım şey. Ama bu seferki çok farklıydı. Ya da kendimi kandırıyordum. Kaşımdaki yaraya dokunup gülümseyerek kapattım gözlerimi o gece. Ve ben ilk defa bir gece, gülümseyerek uyudum.
Her zamanki gibi daha güneş doğmadan açtım gözlerimi. Uzun bir zamandan sonra ilk defa kendi evimde uyanmıştım.. Kısa bir sabah sporunun ardından duş alıp takım elbisemi giyerek dışarıya çıktım. Şirkete gidip odama girdiğimde önce bir duraksadım. Arkası dönük bir şekilde koltuğa oturmuş, bir şeyler atıştıran bir kadınla karşılaşmıştım. Yanına ilerlediğimde Hayal olduğunu anladım.
"Ne oldu, birine mi baktın?" dedi beni gördüğünde.
"Hatırlamadın mı beni? Hani şu kaşını patlattığın.."
"Hı öyle mi? O hödük sen miydin? Karanlıkta daha yakışıklıydın, çıkaramadım." ukala tavırları karşısında neye uğradığımı şaşırmıştım.
"Kerem ben. Kerem Alkan."
"Hmm baya havalıymış."
"Şu anda içinde bulunduğun şirketin sahibiyim. Bilmem anlatabildim mi?"
"Ay sen onu baştan söylesene. Seni böyle simsiyah görünce kapıdaki korumalardan birisin sandım. Çay var, sıcacık simit var, yersen.."
"Saat kaç, farkında mısın?"
"Bakayım.. Altıya on var. Geç kalmayı da, geç kalanı da sevmem."
"Çattık.." masama oturduğumda bir süre onu izledim. "Sabah 7, akşam 9.. Öğle arası yemek için sadece 10 dakika mola. Onun haricinde seni masanda göremezsem kendini kapının dışında bulursun. Bir de benden habersiz kuş uçmaz burada."
"Tamam."
"Çalışma şartları biraz ağır, ayrıca hiçbir çalışanımın en ufak bir şikayetini, itirazını kabul etmem. Asistanım olarak gerekirse şehir dışına da çıkacaksın, yurt dışına da. Öyle bayramdı, seyrandı, izin muhabbeti falan olmaz. Pazar günleri dahil aynı saatte işbaşı."
"Ohoo, bunlar ne ki? Daha ağır şartlar bekliyordum ben de."
"Bunlar senin için koyduğum kurallar. Sen, şirkette kimse kalmasa bile ben çıkmadan bir yere gidemezsin."
"Anlaşıldı, ona da varım. Hadi ben kaçtım."
"Nereye?"
"Anladığım kadarıyla buradaki herkes manyak. Sıyırmış insanların arasında çalışmak için önce biraz sabrımı korumak üzerine çalışmalarda bulunmam gerek. Malum yarın işbaşı." diyerek dışarıya çıktı.
