Bir ZeyKer hikayesi...
//11 Nisan 2020 - 11 Nisan 2021\\ « 99 BÖLÜM »
17 yaşındayken hiç beklemediği bir anda, beklemediği biri tarafından ihanete uğrayan, hayatla ilgili tüm bağları kopmuş genç bir kadının, hatırlanmak istemesi ve bunun sonucunda...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kalana mı zor, gidene mi sorusunun cevabını en nihayetinde bulmuştum. Pişmanlıklarla, keşkelerle dolu geçen yılların sonunda artık anlamıştım. Geride kalmışlığın acısı hiçbir şeyde yokmuş meğer. Yavaş yavaş bitiriyormuş insanı, tüketiyormuş.. Bilmezdim önceden bu acının bu denli kahrettiğini. Aşkmış, sevgiliymiş.. Yalanmış hepsi meğer. Siz.. Siz hiç kardeşinizi kaybettiniz mi? Ona bir şey olacak diye kahrolduğunuz, gözünün içine baktığınız kardeşinizin yokluğunu yaşadınız mı? Eğer yaşadınızsa, aynı acıya ortak olmuşuz demektir. Yok yaşamadınızsa zaten beni anlayabilmeniz mümkün değil.
İlker arabadan bavulları indirirken bir durup bakındım etrafa. Ah dedim, kardeşim.. Kardeşim şimdi burada olsa ne çok severdi çevredeki zambakların kokusunu. Gidip koklardı hemen. Onu hayal ederken ben de bir anda zambakları koklarken buldum kendimi. Otele girip odamıza geçtiğimizde önce parmağımdaki yüzüğe, sonra da İlker'e baktım. Akşam yemeği için aşağı indiğimizde otel sahibinin masasına oturduk.
"İlker'le tanışalı çok olmadı ama hep senden bahsetti. Sonunda tanışma fırsatı bulduk Nehir." dedi Erhan. "Yeni evlenmişsiniz, tebrik ederim."
"Yaa yaa, öyle oldu. Çok aşık oldum kendisine. Bastık yıldırım nikahını, hiç vakit kaybetmedik."
"Böyle güzel bir hanımefendiyle evlenmek gerçekten en büyük şansım." dedi İlker, elimi tutarak.
"Darısı başıma valla.. Nasıl tanıştınız? Filmlerdeki gibi bir tanışma bekliyorum böyle büyük aşıklardan."
"Kardeşim sayesinde." dediğim anda az önceki şen şakrak halimden eser kalmamıştı.
"Keşke herkesin böyle kardeşi olsa. O da geldi mi sizinle, buralarda mı? Davet edelim masamıza."
"Öldü." deyince buz kesmişti ortam. İlker diziyle bacağıma hafifçe vurdu.
"Ölenle ölünmüyor ama, değil mi hayatım?" dedi İlker gülümseyerek, dişlerinin arasından. Elimi sıkıca tutmaya başladı.
"Tanırsın belki." dedim ve Erhan'ın gözlerinin içine baktım. "Hande.. Hande Demirkan."
**
~Kaan~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
