Bir ZeyKer hikayesi...
//11 Nisan 2020 - 11 Nisan 2021\\ « 99 BÖLÜM »
17 yaşındayken hiç beklemediği bir anda, beklemediği biri tarafından ihanete uğrayan, hayatla ilgili tüm bağları kopmuş genç bir kadının, hatırlanmak istemesi ve bunun sonucunda...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yepyeni bir sabaha açmıştım gözlerimi. Bir süredir sakladığım, söylememek için zor tuttuğum şeyi bir çırpıda söyleyivermiştim Kerem'e. İnanılmaz derecede rahatlamış hissediyordum. Sırtımdan büyük bir yük kalkmıştı sanki. Şimdi ise geriye Kerem'in nasıl bir tepki vereceğini hayal edip durmaktan başka bir çarem kalmamıştı çünkü ne düşündüğünü gerçekten de tahmin edemiyordum. Gece boyunca uyumamış, en azından bir mesaj beklemiştim.
Sabaha karşı ondan ses soluk çıkmayınca bu haberin onu mutlu etmediğini düşünmeye başlamıştım. Zaten daha önce de söylediklerini hesaba katarsak kesinlikle mutlu olmamıştı. Ya da ilk duyduğunda şaşırmıştı, korkmuştu belki de. Bilmiyordum.. Düşüne düşüne sabah etmiştim. Aklımda güzel bir kahvaltı hazırlayıp Kerem'i çağırmak vardı. Arka bahçedeki masayı hazırlarken Koray'ın geldiğini gördüm. Beni görünce kocaman bir tebessüm oluşmuştu yüzünde. Sarıldıktan sonra Kerem'i elinden kaçırdığı için çok üzgün olduğunu, onu en kısa zamanda tuzağa düşüreceğini anlattı. Biraz sohbet ettikten sonra gelen bir telefonun ardından tekrar geleceğini söyleyerek gitti. Ben de ön bahçeye doğru ilerliyordum ki yerde bir çift bebek ayakkabısı gördüm. O an aklım gitmişti. Dünyada gördüğüm en güzel şey olabilirdi bu. Ancak Kerem'in geldiğini ve Koray ile beni gördüğünü anladığımda hemen dışarıya fırladım. Şirkette olabileceğini düşünerek oraya gidip bahçede beklemeye başladım. Kerem arabasıyla geldiği anda korumalar beni tutup uzaklaştırmaya çalıştı.
"Ne yapıyorsunuz siz be? Yeter ama. Kerem, beni bu sefer dinlemek zorundasın. Çekilin şuradan ya. Söyle bıraksınlar Kerem." göz göze geldiğimizde Kerem'in tek bir hareketiyle korumalar geri çekildi, kimsenin olmadığı bir yere doğru ilerledik. "Hiçbir şey göründüğü gibi değil."
"Senin yalanlarından çok sıkıldım ben."
"Değil.. Bu sefer yalan değil. Bak.. Sana doğrusunu anlatacağım ama bana kızmayacaksın."
"Neymiş doğrusu?"
"Koray'a oyun oynuyorum. Bilmediğin şeyler var Kerem.."
"Bilmek de istemiyorum. Koray'dan bahsediyorsun. Benimle işin bitti şimdi sıra abimde mi? Uzak dur bizden." diyerek yürümeye başladı.
"Uzak mı durayım? Ne diyorsun sen ya? Duymadın mı, adam neler diyor senin hakkında? Hâlâ onu mu koruyorsun sen? İnanamıyorum.. Kerem.."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
