Bir ZeyKer hikayesi...
//11 Nisan 2020 - 11 Nisan 2021\\ « 99 BÖLÜM »
17 yaşındayken hiç beklemediği bir anda, beklemediği biri tarafından ihanete uğrayan, hayatla ilgili tüm bağları kopmuş genç bir kadının, hatırlanmak istemesi ve bunun sonucunda...
Yeni ZeyKer hikayesi 'Dönme Dolap' ilk iki bölümüyle yayımda. Profilimden ulaşabilirsiniz.
Keyifli okumalar... 🥰
**
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazı hatalar vardır yeryüzünde. Geri dönülemeyen, bir telafisi bulunmayan ve kolay kolay affedilemeyen hatalar. Mutlu olmayı istemek de bu hatalardan biri miydi bilemem ama bana kalırsa bu dünyada en büyük direnişti. Hani mutlu olmaya korkan insanlar vardır ya, onlardan biriydim belki. Ama vazgeçmiyordum. Benim derdim mutlu olmakla değil, olamamaklaydı. Onun da üstesinden bir şekilde gelecektim. Vazgeçmek bana göre bir şey hiçbir zaman olmamıştı. Şimdi ayağa kalkma vaktiydi. Düştüğüm yerden bir kez daha kalkma vakti.. Birilerine tutunarak değil, kendi ayaklarımın üzerinde durarak.
Bir çatışmanın ortasında oradan oraya koşturuyordum. İçerisi çok kalabalıktı. Silah seslerinin arasında geçen bir ömrün sadece devamıydı. Yeniden bir başlangıçtı. Bana iyi gelenin peşindeydim. Mutlu olmamın en büyük yolu işime devam etmekten geçiyordu. Pek çok şey farklıydı artık ama tek bir şey değişmemişti. İş dışında birbirine tek kelime etmeyen iki eski dost olarak Nehir ile yine omuz omuza vermiştik. Ne pahasına olursa olsun birbirimiz için canımızı feda etmeye hazırdık.
"Zehra'yla ikiniz arkadan dolaşın. Özgür ve Belçim, yan tarafları koruyun. İlker, sen de benimle gel."
"Ben?" dedi Nehir.
"Sen.. Burada kal." dedim yüzüne bile bakmadan.
"Ben de sizinle geliyorum." diyerek peşimize takıldı. İlker'in kapıyı kırmasıyla beraber içeri girdik ve silah sesleri susana kadar çatışmaya devam ettik. En son işimiz bittiğinde bir ekip kucaklaşması gerçekleştirdik.
"Yeniden hoş geldin Kara Panter." dedi Tuğkan gülerek.
"Hepiniz çok iyiydiniz arkadaşlar, elinize sağlık. Ben emniyete geçiyorum, burası sizde." arabama doğru ilerlerken Nehir'le göz göze geldim. "Gelecek misin?"
"Hastaneye gidip ifade alacağım."
"Bırakayım.." diyerek arabayı işaret ettim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
