PROLOGUE

923 16 0
                                    


"Good Morning, Mama."

Pagbati ko sa isang babaeng nagluluto sa kusina. I am now at My Daily Uniform.

Lumingon naman siya sakin at tinanguan ako. She didn't even greet me back. But it's okay, that's her personality.

Umupo na ako at hinintay na ihain ni Mama sakin ang Pagkaing niluto niya. Hindi nagtagal ay naihain na niya ito kaya kami kumain na.

"Restday mo ba ngayon, Ma?"

Tumango naman siya. "Yes, gusto ko din sanang maaga kang umuwi mamaya, may pupuntahan tayo."

"Where?"

"Somewhere."

Sa loob ng Labing-anim na taon kong nabubuhay sa mundo, masasabi kong minsan lang kami magbonding nang Mama ko.

She's a busy person. A Head Doctor.

I don't know about medicine but i know that course was indeed a terrifying.

Mama drove me to my School. Bumuntong hininga ako ng maalalang ilang taon na akong nag-aaral sa Unibersidad na ito pero never na pinasokan ito ng Mama ko, kahit may mga event na kailangan ng Parents and Guardian.

Umiling-iling nalang ako ng makitang malapit na kami. Though kahit na hindi pumapasok si Mama sa paaralan ko, it's okay with me kaya ko namang ihandle ang sarili ko sa bawat ganap ng unibersidad na pinapasukan ko.

Nang makarating of course as the center or let me say the visible i got my Good Morning greet from the Imbeciles.

"Good Morning, Baboy!" My whole section greet me, nang pumasok ako sa Room.

They always like that like i am the most precious thing in the world living. Palagi nila akong tinutuunan ng pansin.

Hindi ko sila pinansin at dumiretso nalang hanggang sa upuan ko. I wonder kung bakit gustong-gusto nila akong asarin patungkol sa katawan ko.

Talaga bang gusto nilang pumayat ako? O talaga bang gusto lang nilang asarin ako. Ano bang makukuha nila sa kakatawag sakin na Baboy? the hell they are.

Para namang gaganda ang ekonomiya ng Pilipinas kung pumayat ako. Bumuntong hininga nalang ako at inayos na ang sarili dahil pumasok na ang Prof.

Hours passed. Lunch break na. Agad akong bumaba at pumunta sa Cafeteria. Kahit sa Cafeteria marami paring tumutukso sakin dahil sa katawan ko.

They keep yelling about my body size, and of course as the immune already i don't mind.

Nang may tumawag sa pangalan ko agad akong lumingon dito. Ang kaibigan ko.

Rianna Caliss Samonte most known as Rica. Tatlo kaming magkakaibigan. We've been friends since we're primary of course dahil nga mga sirang plaka ang mga utak nila kahit naman na walang problema kay Rica ay inaasar parin nila ito.

Ewan ko bakit sa pinasukan kong paaralang ito ay para bang sakit sa mata nilang makakita nang Plus Size na babae.  Magkaiba kami ni Rica meron kasing katawan si Rica na talagang mabibighani ang ibang lalaki. Unlike me.

Required ba talaga ang babae payat? Dapat ba talaga ang babae sexy? I am not downing my own appearance pero sa ganitong trato nila sakin, nawawala yung confidence ko as a i am.

Nasira yung matagal kong pinaghirapang tayuin, nasira yung lahat dahil sa ganito ako.

But i am not regret having this kind of body because i know God has a plan for this. Alam kong lahat nang ito ay may layunin. Hindi ako bobo para maniwala sa sinasabi nilang lahat ng ito ay ginawa mo.

Warm Embrace (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon