ရက်သတ္တပတ်ကြာတော့Jejuကိုအလုပ်ကိစ္စနဲ့ သွားရမည့်အချိန်ကိုရောက်လာတော့သည်။
အလုပ်ကိစ္စဆိုအမြဲတက်ကြွနေတတ်သည့်
ထယ်ယောင်းက မနက်စောစောရေမိုးချိုးကာ
ပြင်ဆင်ပြီး အဆင်သင့်လုပ်ထားသည်။သူတစ်ယောက်တည်းသာဆိုထပြီးသွားလိုက်ယုံပဲ
ဆိုပေမယ့် ညကဂျောင်ကုပြောခဲ့စကားကြောင့် စောင့်နေရတော့သည်။ ညကရုတ်တရက်ကြီး ထယ်ယောင်းကိုလေဆိပ်လိုက်ပို့မဲ့အကြောင်းပြောလာသည်။ဂျောင်ကုစကားကိုငြင်းချင်ပေမဲ့ရန်စတွေလည်း မပွားချင်သည်မို့အသာတကြည်သာလက်ခံလိုက်မိသည်။
ပြဿနာတွေဖြစ်ရင်ပိုစိတ်ရှုပ်ရတယ်မဟုတ်လား။အကြီးအကျယ်စကားများရန်ဖြစ်တာထက်စာရင် မေးထူးခေါ်ပြောဆက်ဆံရေးကသူတို့အတွက် ပိုအဆင်ပြေသည်။
ဂျောင်ကုကိုခွင့်လွှတ်ပေးလိုက်တာလားဆိုတော့လည်း
မဟုတ်ပြန်ဘူး။ ဂျောင်ကုဘက်ကပြဿနာမရှာသ၍ အဆင်ပြေနေမည်။ ဂျောင်ကုရဲ့လုပ်ရပ်တွေကြောင့် ထယ်ယောင်းစိတ်ထဲဒဏ်ရာရသွားခဲ့တာမို့ ဂျောင်ကုကိုလည်းသေချာပေါက်ခွင့်မလွှတ်နိုင်သေးပါ။ဂျောင်ကုကိုAliceနဲ့တွဲသွားတွဲလာမတွေ့ရတော့ဘူး။
ထယ်ယောင်းကချစ်ခဲ့ရသူမို့အနည်းနဲ့အများတော့ နာကျင်ခဲ့ရသည်။ဂျောင်ကုရဲ့လုပ်ရပ်တွေကို အစအဆုံးမှတ်မိနေပြီး အားမလိုအားမရဖြစ်ခဲ့ရသည်။
ဒါတွေကထယ်ယောင်းရဲ့စိတ်ဒဏ်ရာဖြစ်သွားခဲ့သည်။သူတို့ရဲ့အိမ်ထောင်ရေးမှာရှေ့ရေးကိုကြိုတွေးပြီး တွေးပူတာမျိုးမရှိသလိုဂျောင်ကုနဲ့ရှေ့ဆက်ဘယ်လို သွားရမလဲမစဉ်းစားမိ။သူတို့ဟာကိုယ့်သမိုင်းကိုယ်ရေးနေကြတဲ့သူတွေသာ။
တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ပြဿနာမရှာသ၍ သူတို့ရဲ့အိမ်ထောင်ရေးဟာအဆင်ပြေနေမှာပင်။
အဆင်မပြေဖြစ်ခဲ့ရင်လည်းကိစ္စတော့မရှိပါဘူး။ သူ့ကုကိုအိမ်ပေါ်တက်နေလိုက်ရုံပဲလေ။ စားဖို့
သောက်ဖို့အတွက်ကတော့ထယ်ယောင်းပညာတတ်ထားတာအလကားမှ မဟုတ်ပဲ။သူအတွေးလွန်နေတာနဲ့ပင်အချိန်အတော်ပင် ကုန်သွားတော့သည်။ဒါပေမယ့်လိုက်ပို့မယ်ပြောတဲ့ ဂျောင်ကုကတော့ခုထိအိပ်မောကျနေသေးသည်။
ဂျောင်ကုအခုမှမထရင်လေဆိပ်သွားဖို့နောက်ကျ
တော့မှာမို့ ဂျောင်ကုအနားကိုသွားကာခြုံထားတဲ့
စောင်ကို ဆွဲချပစ်လိုက်သည်။