နံနက်ခင်းအလင်းရောင်သည်ပြတင်းပေါက်မှ တစ်ဆင့်အခန်းအတွင်းသို့ ကျရောက်လာသည်။တော်ရုံဆိုအအိပ်ဆက်တတ်တဲ့ထယ်ယောင်းက
ပင်ပင်ပန်းထားတဲ့ဒဏ်ကြောင့်မနက်၈နာရီအထိကို
မနိုးသေးပေ။
တစ်ဖက်မှာတော့အအိပ်မက်တဲ့ဂျောင်ကုမှာ ထယ်ယောင်းမျက်နှာကို ကုတင်ပေါ်ဘေးတစ်စောင်း လှဲကာ မေးစေ့ပေါ် လက်ထောက်ရင်း တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေလေသည်။
"ဒါအိပ်မက်တော့မဟုတ်ပါဘူးနော်"
ဂျောင်ကုကနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်နေတဲ့
ထယ်ယောင်းရဲ့မျက်နှာလေးကိုသူရဲ့
လက်ချောင်းလေးနဲ့ဟုတ်တို့လိုက်ဒီတို့လိုက်လုပ်ကာ
စကားတွေပြောနေလေသည်။
နှာတံလေးကိုရောက်ရင်လဲနှာခေါင်လေးရှုံ့ပြီးရှေ့သွားလေးကြိတ်ကာလက်ကလေးဖြင့်ဖွဖွလေးညစ်သေးသည်။
"ထယ်ကကိုယ့်ကိုချစ်တယ်ဆိုတာ
အိပ်မက်တော့မဟုတ်ဘူးမလား အဟိ"
တစ်ယောက်တည်းစကားတွေပြောရင်းပီတိ ဖြာနေတဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်ထယ်ယောင်းမျက်လုံး ဖွင့်ကာလှမ်းဟောက်လိုက်သည်။
"စားပြီးနားမလည်လုပ်ဖို့လား ဒါပဲပြောနေ
အိပ်ဖို့လဲမပေးဘူး လူကိုလာလာကလိနေတာ"
မနက်မျက်လုံးဖွင့်တာနဲ့စွာနေတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့် ဂျောင်ကု နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပြုံးမိလိုက်သည်။
သူအိပ်မက်မက်နေတာမဟုတ်ဘူးဘဲ။
"ထယ် ..နိုးနေတာလား။"
"နိုးနေတာပေါ့။မင်းကငါ့မျက်နှာကိုလိုက်
ကလိနေတော့ ငါဘယ်လိုလုပ်အိပ်ရမှာလဲ။"
"ဒါဆိုလဲ။ဆက်ကလိအုံးမယ်"
ဂျောင်ကုပြောပြီးတာနဲ့ထယ်ယောင်းရဲ့ မျက်နှာ
တစ်လျှောက်သူ့နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးနဲ့ ပွတ်ဆွဲကာ
တစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေပြန်သည်။နှုတ်ခမ်းမွေးရေးရေးလေးတွေကလည်တိုင်ကို
လာလာထိနေတာကြောင့် ထယ်ယောင်း တဟားဟား
အော်ရီကာဂျောင်ကု ရင်ဘတ်ကိုတွန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်။
"ဟားဟား...ဟား.....ဖယ်ကွာ...ယားတယ်လို့"
ဂျောင်ကုစနေတာကိုရပ်လိုက်ပြီးထယ်ယောင်းကို အုပ်မိုးကာအကြည့်ချင်းဆုံစေလိုက်သည်။ ဒီအချိန်ကအချစ်တွေ နလံထူဖို့အကောင်းဆုံး အချိန်...။
![သို့ ...||Taekook||√√[Completed]](https://img.wattpad.com/cover/251622353-64-k458924.jpg)