သို့ ...||Taekook||√√[Completed]

~23~

ကိုယ်ဝန်တဖြည်းဖြည်းလာရင့်လာတော့ ကိုကိုနဲ့ ဂျီမင်းထယ်ယောင်းနဲ့အတူလာနေပေးသည်။ ညဘက်တွေမှာမုန့်တစ်မျိုးပြီးတစ်မျိုးလုပ်ကျွေးကာ ထယ်ယောင်းကိုဝမ်းနည်းစိတ်နည်းနည်းလေးမှမဝင်အောင်ထားသည်။

ကိုယ်ဝန်ကြောင့်ဖောရောင်နေတတ်တဲ့
ကိုယ့်ခြေထောက်ကိုယ်ဆေးပြန်လိမ်းတဲ့အခါ ကြားထဲဗိုက်ခံနေတာကြောင့်အဆင်မပြေ။
ဒါကိုသိတဲ့ဂျီမင်းကခြေထောက်တွေကိုဆေးအတင်း
လာလူးပေးသည်။တစ်ခါတစ်ရံဆို လက်ခံပေမဲ့ အမြဲဆိုရင်တော့ထယ်ယောင်းအားနာပါသည်။

ထယ်ယောင်းဟာ ဂျီမင်းရဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်နေရုံနဲ့တင် ကံကောင်းလွန်းလှပါပြီ။ဒီလိုအချိန်တွေဆိုဂျောင်ကုကို စိတ်နာမိသည်။သူကထယ်ယောင်းမဟုတ်ဘဲတစ်ခြား မိန်းမကိုဒီလိုဂရုစိုက်နေမှာမဟုတ်လား။

ကွာရှင်းစာချုပ်မှာလက်မှတ်ထိုးခိုင်းတုန်းက ငိုယိုနေခဲ့တဲ့ဂျောင်ကုဟာအခုတော့သူ့မိသားစုနဲ့သူ အဆင်ပြေနေပုံပါဘဲ။ Aliceကလေးမွေးပြီးသွားတာကိုလည်း ထယ်ယောင်းကြားမိပါသည်။ဂျောင်ကုကသူ့ကလေးကို သွားသွားတွေ့ပြီး အဆင်ပြေနေတာကိုလည်း တွေ့နေရသည်။

အဆင်မပြေသေးတာဆိုလို့ ထယ်ယောင်းနဲ့ထယ်ယောင်းရဲ့
နှလုံးသားလေးဘဲ ရှိမယ်ထင်ပါသည်။

စိတ်မာတတ်ပေမဲ့တစ်ခါတစ်ရံကြိတ်ဝမ်းနည်းတဲ့ အခါဂျီမင်းနဲ့ကိုကိုကထယ်ယောင်းအနားမှာနေပေးပြီး
ပျော်စရာ တွေဖန်တီးပေးသည်။

ထယ်ယောင်းမှာဂျီမင်းတို့နဲ့နေရသည်မှာ နည်းနည်းလေးမှမပျင်းရ။မိသားစုအသစ် တစ်ခုရသွားသလိုပင် စိတ်ထဲနွေးထွေးရသည်။

ထယ်ယောင်းအတွက်တော့ ကံကြမ္မာကြီးက
ရက်စက်လွန်းလှသည်။ညအိပ်ရင် တစ်ယောက်ထဲ
အိပ်မက်ဆိုးတွေထဲ လမ်းပျောက်ခဲ့ရပြီး ခိုဝင်စရာရင်ခွင်ဆိုတာလည်းမရှိတာမို့ ညတာတွေကို အထီးကျန်စွာဖြတ်သန်းခဲ့ရသည်။

ဂျောင်ကုကိုမမုန်းနိုင်ဘူး။မုန်းတယ်လို့တသွင်သွင်
ပြောနေခဲ့ပေမဲ့ ချစ်ခဲ့ဖူးတယ်လေ။ လွယ်လွယ်နဲ့
မုန်းလိို့ရပါ့မလား။