မြင်လိုက်ရတဲ့မျက်နှာကြောင့်ထယ်ယောင်း စိတ်တွေရှုပ်ထွေးသွားသလိုဒေါသလည်း
ထွက်လာရသည်။ထယ်ယောင်းတို့အနား ရောက်နေပြီဖြစ်တဲ့ဂျောင်ကုကတော့ ထယ်ယောင်းမျက်နှာကိုသာမလွှတ်တမ်း စိုက်ကြည့်နေလေသည်။
"မင်း ဒီကိုဘာလာလုပ်တာလဲ"
"မင်းဆီကိုလိုက်လာတာလေ"
ပြန်ဖြေပုံကိုကရိုက်ပေါက်။သူထယ်ယောင်း အနားရောက်လာတာကိုမြင်သားပဲ။ အိမ်မှာ ပြဿနာရှာတာတင်အားမရလို့ဂျယ်ဂျူအထိ ပြဿနာလာရှာပုံရသည်။
"တွေ့တယ်လေ မင်းကိုမေးတာ ဘာကိစ္စလိုက်လာတာလဲ
ရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက်"
ထယ်ယောင်းစိတ်ရှုပ်သလိုခပ်ပြတ်ပြတ် ပြောလိုက်ပြီးဂျောင်ကုကိုလည်းအကြည့်စူးစူးဖြင့် ကြည့်နေလေသည်။ကြားထဲကဂျီမင်းကတော့
ပြဿနာဖြစ်နေတဲ့သူတို့ကြားထဲ ဆက်ပြီး
ရပ်နေရမလိုလိုထွက်သွားရမလိုလို။
"မင်း စိတ်ဆိုးသွားတယ်မဟုတ်ဘူးလား"
ဂျောင်ကုစကားကိုထယ်ယောင်းနားမလည်။ စိတ်ဆိုးစိတ်ကောက်ရအောင်သူတို့ကြားက ဆက်ဆံရေးကချော့လိုက်ရင်ပြေလည်သွားမဲ့ အခြေအနေမျိုးမှမဟုတ်တာ။
"ဂျီမင်းဒီမှာခဏစောင့်နေ"
ထယ်ယောင်းဂျောင်ကုလက်ကိုဆွဲကာခပ်ဝေးဝေးကို
ခေါ်သွားလိုက်သည်။အဆင်မပြေတဲ့အိမ်ထောင်ရေး ဆိုပေမဲ့လူရှေ့သူရှေ့မှာတော့ပြဿနာအကြီးအကျယ်
မဖြစ်ချင်ဘူး။
ဂျီမင်းနဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းရောက်တော့မှသူဆွဲထားမိတဲ့
ဂျောင်ကုလက်ကိုလွတ်ချပစ်လိုက်သည်။
"စိတ်ဆိုးရအောင် မင်းနဲ့ငါက မင်းနဲ့ Aliceလို ဆက်ဆံရေးမဟုတ်ဘူး။ဘာလို့လိုက်လာတာလဲ။ မင်းကဆေးရုံမှာရှိနေရမှာလေ။"
"တောင်းပန်ပါတယ်။"
ထယ်ယောင်းမျက်ခုံးတွေတွန့်ချိုးသွားတော့သည်။
တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ်တောင်းပန်စကားမဆိုဘူးတဲ့ ဂျောင်ကုကသူ့ကိုအခုတောင်းပန်နေတာလား။
"ဘာအတွက်လဲ"
ထယ်ယောင်း၏အလိုမကျသလိုမျက်နှာကို ဂျောင်ကုအသေအချာစိုက်ကြည့်ရင်း
![သို့ ...||Taekook||√√[Completed]](https://img.wattpad.com/cover/251622353-64-k458924.jpg)