Sevinç Mahallesi

Bölüm 11

Lütfen küçük yıldıza basmayı unutmayın.💫

Görebildiğim her yoruma cevap vermeye çalışıyorum ve yorumlarınızı görmek çok hoş.Yorumlarınızı belirtmekten lütfen çekinmeyin.💭

Wattpad üzerinden hesabımı takip edebilirsiniz💜

Iyi okumalar!🌼

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

Asya:Bu bir tür şaka falan mı?

Cevap vermedi. Telefonumu sessize alıp Ataman Hoca'nın bulunduğu yere döndüm. Adam sürekli ortadan kayboluyordu ama 'seslendiğimde yanımda ol' diyordu.

Yiğit konusuyla sonra ilgilenecektim. Benim geleceğim Yiğit de değil mesleğimdeydi. Eğer beni aldatmışsada kendi bilirdi.

Benim kaybedecek bir şeyim yoktu eğer olanlar gerçekse o beni kaybetmişti.

Aldatıldım diye köşeme çekilmeyecektim o çekilecekti benim uyanabileceğim bir durum yoktu onunla sevgiliyken başka bir erkeğe o gözle bakmamış, temas etmemiştim.

Eğer gerçekse, şimdi olması iyi olmuştu ona daha fazla bağlanmadan ne halt olduğunu görmüştüm.

Alnım ak, başım dikti. Benim hiç bir suçum yoktu.

Saat 11.52'yi gösteriyordu. Sarp Korkut'u kontrol edip pansuman yapmam gerekiyordu.

Ataman Hoca ortalıkta hala yoktu.

310 numaralı odanın bulunduğu kata çıkıp odaya ilerledim. Selim hala bir köşede oturmuş bekliyordu ve koruma sayısı düngecenin üç katıydı. Adım seslerimi duyan Selim kafasını kaldırdı ve ters bir bakış attı.

Odaya girip eldivenlerimi değiştirdim ve hastanın pansumanını yapıp kenara çekildim. Tekrar not tutmaya başladım.

"S-"

Gelen sesle başımı kaldırdım.

Gözleri aralanmış tavana bakıyordu.

Uyanmıştı!

Sevinçle çığlık atıp yanına koşturdum.

"Uyandınız!"

Yüzüme eğildim. Hayatımda ilk defa böyle bir durumla karşı karşıyaydım.

Siyah gözleri mavilerime tutundu.

"S-su."

"Su mu? Veremem üzgünüm. Lütfen bekleyin hocamı çağıracağım!"

Cebimden telefonumu çıkarıp Ataman Hoca'yı aradım.

"Hocam hasta 310 uyandı!"

"Ne? Bu çok iyi bir haber. En azından canımızı kurtardık."

Dalga geçerek söylediği son cümleyle göz devirdim.

"Hemen geliyorum. Hastayla konuş uyanık kalsın."

Yüzüme telefonu kapatmasıyla yatan hastaya yöneldim. Gözleri baygın bakıyordu.

"Merhaba ben Asya. Uyuduğunuz süre boyunca sizinle ilgilenen asistanım. Doktor Bey şimdi gelecek. Nasıl hissediyorsunuz?"

Dudaklarını yaladı.

Fısıltı gibi çıkan hırıltılı sesiyle konuştu.

"Ağrılarım var."

"Doktor bey geldiğinde müdahaleye başlayacağız. Ağrılarınız dinecektir."

"Peki."

Gözlerinin kapanmasıyla duraksadım.