Sevinç Mahallesi

Bölüm 22

Lütfen küçük yıldıza basmayı unutmayın.💫

Görebildiğim her yoruma cevap vermeye çalışıyorum ve yorumlarınızı görmek çok hoş.Yorumlarınızı belirtmekten lütfen çekinmeyin.💭

Wattpad üzerinden hesabımı takip edebilirsiniz💜

Iyi okumalar!🌼

Medya Sarp'ın gösterdiği fotoğraf📸

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Biten kahvaltıdan sonra babamı aramış sorularını yanıtlamış ve güvende olduğuma ikna etmiştim. Yiğitten gelen mesajları okumadan silip, her yerden engelledim. Instagramda onunla alakalı olan diğer her şeyi ortadan kaldırdım.

Pars, bu hafta halasında kalacaktı. Selim, Sera'ya dünkü yaşananları anlattığı için Pars'la beraber gelmişlerdi. Pars aslında dünde halasındaydı. Gerçi evde olsa onca sese uyanmam ihtimali olmazdı ya neyse. Akşam olmuştu artık yarım kalan konuşma tamamlanmalıydı.

"Sanırım konuşmalıyız. Dün konuşamadık."

Telefonunu kenara bıraktı.

"Seni dinliyorum. Sor bakalım."

"Bana,mafya değilim, dedin. Ama Bir noktada tehlikelisin de."

"Tehlikeli falan değilim Asya. Abim öldükten sonra işler tamamen bana kaldı. Yıllarca o bataklıktan kurtulmaya çalıştım. Başardığımda şirketi sil baştan kurdum. Kazanılan kara parayı derneklere, vakıflara bağışladım. Şirketin bir kolu için devletle anlaşıp silah üretimine başladım. Bunca koruma, taşıdığımız bunca silahın nedeni bu."

"Anlıyorum. Abim öldü dedin. Bu nasıl oldu? Konuyla alakası var mı?"

"Aslında abinin beni sevmemesinin bir nedeni bu. Abimle aralarında pek hoş şeyler yaşanmadı. Gerçi çocukkende o ikisi anlaşamazlardı. Abin Oğuz, meslekte hızlı ve sağlam adımlarla yükseldi. Beni yanlış anlaşmanı istemem. Abin kişisel hayatında tam bir gerizekalı olsada mesleğinde oldukça başarılıydı. Bu abimin dikkatini çekti. Ona rüşvet vermek istedi. Karşılığında abin, abime çalışacaktı. Abin bunu kabul etmedi. Abimin hırsı gözünü kör etmişti. Yurt dışından kızlar getirtti. Abinin yönettiği bir operasyonla sınırda yakalandı. Kendini hemen akladı. Abin başarılı olabilirdi ama para, güç ve kaynaklar abimdeydi. Abim, kibri yüzünden abini hafife aldı. Ama düşmanını hafife almak yaptığı en büyük hata oldu."

Inanılmaz heyecanlıydı. Yüzüme bakıp heyecanlı halime gülümsedi.

"Operasyonlardan birinde, çatışma çıktı. Abin, abimi vurdu."

"Ne!"

Çığlığımla durdu.

"Abinin işi suçluları yakalamaktı. Abimde suçluydu. Yapması gerekeni yaptı. Abim, hastaneye kaldırıldı. Orada da can verdi. Üzüldüm ama aslında mutluydumda. Tuhaf bir ikilemde kalmıştım. Kız kardeşim Sera en başta abinden nefret etti sonraysa onun yanındaki herife aşık oldu. Ama o herif kardeşimin kalbini kırdı. Yüzüne bile bakmadı."

"Yanındaki herif?"

"Varya şu sosyal medyada özlü sözler yazıp duran, kedi gözlü gevşek."

"Emre?"

"Her neyse işte."

"Peki abinden bu kadar nefret etmene rağmen neden oğluna onun adını verdin?"

"Ben kendimi sana sakladım. O kadar emindim ki seninle olacağıma ama abim için aşk, sevgi, sadakat boştu. Bir kadınla evlendi. Sıradan bir nikahla. Menekşe abime çok aşıktı. Ne giyemediği gelinlik umurunda oldu ne de abimin sadakatsizliği. Abim gelecekte mirası bırakmak için bir çocuğu olsun istedi. Menekşe'ye bir kadın gözüyle değil sadece doğurabilen bir canlı olarak baktı. Menekşe abimden hiç bir şey istemedi. Aşkından başka. Ama onun sonuda abim oldu."