Sevinç Mahallesi

Bölüm 15

Lütfen küçük yıldıza basmayı unutmayın.💫

Görebildiğim her yoruma cevap vermeye çalışıyorum ve yorumlarınızı görmek çok hoş.Yorumlarınızı belirtmekten lütfen çekinmeyin.💭

Wattpad üzerinden hesabımı takip edebilirsiniz💜

Iyi okumalar!🌼

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

Hepimiz kitlenmiş dikkatle yemekhanedeki televizyonu izliyorduk.

"Ulan en son Mardin'de askerlik yaparken böyle kitlenmiştim haberlere."

Ataman Hoca'ya ters bir bakış attım.

Sağlık bakanı konuşmasının sonunda o mutlu haberi verdi.

"Aşı çalışmaları başarıyla sonuçlanmıştır."

"ALLAH BE!"
Ataman Hoca başhekimin boynuna atladı.

Başhekim aynı mutlulukla karşılık verdi. Esma ve Lara üstüme atlayınca kahkahamı serbest bıraktım.

Kötü günler gitmişti.

Metin yanımdan geçip JBL'ini masaya koydu.

Başhekim araya girdi.

"Hastane burası. Şu an ses yapabileceğini mi sanıyorsun?"

Herkese ters bir bakış attı

"Aç bakayım bir Ankara Havası!"

Hepimiz kahkahalarla başhekime döndük.

Metin'in açtığı Ankara Havasıyla herkes maskeleri, siperlikleri, eldivenleri fırlatırken gülümseyerek yemekhaneden çıktım. Düzenli test yaptırsaksa onca mücadeleden sonra koruyucu ekipmanımı çıkarıp 7/24 hastanede olduğum ekip arkadaşlarımla dip dipe olmayacaktım. Bir saat önce verdiğim örneğin sonucu negatifti. Artık eve gidebilecektim.

Çalan telefonuma döndüm.

Big Boss... arıyor

"Annem, güzel kızım?"

Gözlerim doldu. Annemi özlemiştim. Babamı özlemiştim. Abimi özlemiştim. Bas belası erkek kardeşimi özlemiştim. Nazlı'yı, Demir'i, Emre'yi özlemiştim.
Sevdiğim adamın özlemiştim.

Ama sanırım en çok duş almayı özlemiştim.

"Anneciğim?"

"Haberleri izledik. Abin ve Yiğit  doğruluğunu da araştırdı. Gelecek misin artık evine?"

"Anne gitmeliyim acile hasta geldi."

Telefonu kapattım.Odaya girip üstümdekileri çıkardım. Siyah pantolonumu kazağımı montumu ve uzun bir aradan sonra ilk kez spor ayakkabılarımı giydim. Terliklerle oradan oraya koşturuyordum. Çantamı aldım. Eşyalarımı toparladım.

Eve gitmek istiyordum.

Hastaneden çıkıp taksiye bindim. Arabam.burada değildi. Abim gelip almıştı. Boş boş yatıyordu burada.

Eve geldiğimde ücreti ödeyip kapıyı çaldım.

Kapıyı açan annem bir süre bana baktı. Gözleri geriye kaydı ve yeri boyladı.

"Anne!"

Abim koşa koşa kapıya geldi ve duraksadı.

"Asya!"

"Abi?"

"Asya mı?"

Içeriden gelen babamın gür sesiyle babam kapıda bitti. Işınlanmıştı herhalde.