Sevinç Mahallesi

Bölüm 8

Lütfen küçük yıldıza basmayı unutmayın.💫

Görebildiğim her yoruma cevap vermeye çalışıyorum ve yorumlarınızı görmek çok hoş.Yorumlarınızı belirtmekten lütfen çekinmeyin.💭

Wattpad üzerinden hesabımı takip edebilirsiniz💜

Iyi okumalar!🌼

Medya Yiğit Yıldırım📷

^^^^^^^^^^^

"Izinliyim anne lütfen beni rahat bırak!"

"Kız ne demek 'rahat bırak' akşam oldu! Kalk evi temizleyeceğiz 8 gün boş boş yatacak mısın?"

Test sonucum negatif çıktıktan sonra 8 günlük bir izinle eve gönderilmiştim. 8 günlük iznin sonunda öğretmen evi denen yerlerde kalacaktım. Bunu anneme nasıl açıklayacağım konusunda hiç bir fikrim yoktu. Geçen günler boyunca olgunlaştığımı hissetmiştim.

Çığlıklar duymuştum, ölümler görmüştüm, 46 saat boyunca aralıksız çalışmasına rağmen tehdit edilen sağlık çalışanlarının gözündeki korkuya değil hayal kırıklığına tanık olmuştum bir kaç ay önce önüne gelene 'silkeyim' diye bağıran kız değildim artık.

(Sağlık çalışanları gerçekten bunları yaşıyor sizi çok sıkmak istemiyorum ama durum bu.)

Çalan telefonuma döndüm.

"Efendim yeliz?"

"Yeliz mi ne Yeliz'i kızım?"

"Yok, müsaitim. Annemle temizlik yapacaktık bir sorun mu var?"

"Ha anladım. Aşağı gelsene bir yere götüreceğim seni."

"Anlıyorum ama şu an gelemem annem izin vermez."

Anneme döndüm.

"O kim kızım?"

"Son zamanlarda çok sıkı çalıştığımız için akşama yemek yiyip biraz eğlenelim diyorlarmış."

Annem duraksadı.

"Tamam annem git sen. Çok yoruldun biraz eğlen."

Bunu annem mi demişti.

"Yarım saate kapındayım."

"Tamam yi-eliz."

Telefonu kapattım.

"Çarpıldın mı kız yieliz ne?"

"Aman anne konuşamadım bir an"

Kısa bir duş alıp odama girdim. Bu gün güzel olmak ve eskisi gibi eğlenmek istiyordum.

Giydiğim lacivert göğüs ve sırt dekolteli tulumum ve aynı renk topuklularımla basit bir makyaj yapıp evden çıktım. Maskeli düzeltip telefonuma gelen bildirime baktım.

Yiğit: Geldim.

Etrafa bakındım. Mahallenin çıkışında duruyordu. Hızlı adımlarla arabaya ilerleyip bindim. Gözleri üstümde dolandı.

Somurtarak önüne döndü.

"Nereye gidiyoruz?"

"Süpriz."

Rahatca arkama yaslandım.

"Peki."

"Bu kadar hızlı ikna olmanı beklemiyordum."

"Korkacak bir şeyim yok abim polis şu anda bile nereye gittiğimi biliyor olmalı."

Hoş bir kahkaha attı.