𝐘𝐨𝐮 𝐁𝐫𝐢𝐧𝐠 𝐁𝐚𝐜𝐤 𝐌𝐲 𝐇𝐚𝐩𝐩𝐢𝐧𝐞𝐬𝐬

Epilogo

[epilogue]

"Please Doc! Do anything what you can!" kasama ako ngayon sa mga tumutulak sakaniya dito, duguan ang kaniyang katawan.

Sana ako na lang ang nasa lagay niya ngayon, I cannot see her like this.

Kung ano ano na lamang ang pumapasok sa isip ko at hindi ko alam ang uunahin ko.

"Sir, hindi na po kayo pwede dito" napatigil ako nang senyasan ako ng isang nurse na huwag sumama doon sa loob.

Napaupo ako dito sa bench dito sa hospital at napasabunot sa ulo ko.

****

Naisipan ko na bumalik sa opisina dahil may kailangan akong gawin.

Nakasalubong ko si Beatrice at agad ko siyang hinawakan sa braso "Kung hindi dahil sayo, hindi siya magkakaganito!" sigaw ko sa pagmumukha niya na takot na takot na ngayon.

"I did that because.. I love you" sagot niya sa akin at napatawa naman ako ng sarkastiko, sinampal ko siya sa mukha, hindi ko na kaya ang galit na nararamdaman ko.

Kumukulo na masyado ang dugo ko sa babaeng ito "I have a girlfriend!" sigaw ko ulit sakaniya pero hindi siya nagpatinag at niyakap pa ako.

"Im sorry, please forgive me babe" tinulak ko pa siya ulit "Matagal na tayong tapos!" sagot ko sakaniya.

"Then why are you nice to me? Im sure mahal mo pa ako" pinipigilan ko ang sarili ko na saktan siya muli dahil babae pa rin siya.

"Because of your freaking parents! Lagi ka nilang pinipilit sa akin! And ayokong mag mukhang masamang tao" sagot ko sakaniya, she's really getting on my nerves.

"At simula ngayon hinding hindi na kita papakitaan ng kabutihan dahil sa ginawa mo, at sa oras na makita ko yang pagmumukha mo hindi na ako magdadalawang isip na ipakulong ka, akala niyo ba hindi ko alam na ninanakawan niyo kami? lumayo kayo dito ng pamilya mo hanggang maaga pa!" sigaw ko pa ulit sa kaniya, at nakita ko ang takot sa mga mata niya at tumakbo siya papaalis.

Kung hindi lang siya nagpumilit na balikan ko siya at yakap yakapin niya ako kanina, hindi mangyayari ito.

****
Bumalik ako dito sa hospital, nakita ko na nandito na ang Tita niya at yung kambal, tinawagan ko sila gamit ang cellphone ni Kira.

"Ano na pong balita sakaniya?" tanong ko sakanila.

"Hindi pa lumalabas ang doctor" sagot ng Tita niya, napatingin naman ako sa kambal na nakatitig lang sa akin.

Marahan ko silang nginitian, at ibinalik naman nila ang ngiti na iyon.

Paikot ikot lang ako dito, hindi ko mapigilan na mag-overthink, Please wag kang mawala sa akin, hindi ko kakayanin.

Lumabas na ang Doctor at agad kaming lumalit sakaniya "What do you guys want to hear first? The good news or the bad news?" tanong niya na seryosong nakatingin sa amin.

Nagkatinginan kami lahat at ako na ang sumagot "The good news doc".

"For now, she's okay" Sagot niya sa akin at tinaasan siya ng kilay upang malaman ang bad news.

"And for the bad news, mas maraming chance na hindi na siya magising" parang tumigil ang ikot ng mundo ko mg marinig iyon.

No, it can't be.

Hinayaan na kaming pumasok sa kwarto kung nasaan siya at nakita ko siya ramdam ko ang paghihirap kapag nakikita ko siyang ganito.

Unang lumapit sakaniya ang tatlo, naghintay ako ng ilang minuto bago sila matapos "Hijo, bibili lang ako ng makakain natin ikaw muna ang magbantay sakaniya" napangiti ako at tumango.

Pagkaalis nila ay umupo ako sa tabi niya at hinaplos ang buhok niya.

"Please wake up love, Namimiss na kita agad iyang pagiging pilya mo, sobrang miss ko na, you're a strong girl kaya gumising ka na, I know na kayang kaya mo ito"

Tumayo ako at hinalikan siya sa labi.

Nakita kong bumababa ang heart rate niya mula sa monitor, agad akong tumawag ng Nurse o Doctor, kahit ano na mas mahalaga ang buhay niya dito.

Ginagawa na nila ang mga dapat nilang gawin pero..

"Time of death, 11:24pm"

****
Another year na ang dumaan, at marami nanaman akong natutunan sa buhay ko isa na doon ay ang mag 'let go'.

Kailangan na ibaon sa limot ang lahat ng trahedyang nangyari sayo.

Forget the past, pero wag na wag mong kakalimutan ang tinuro sa iyo nito, at kailangan na ngayon mag focus sa present, and most importantly the future.

Nandito ako ngayon sa paborito kong lugar.

Paborito naming lugar.

And this is a very special day because...

"Love! Ano nanaman ba ito?" Natawa na lang ako sakaniya dahil nakapiring pa rin siya hanggang ngayon.

"Eto na tatanggalin ko na" tugon ko habsng tinatanggal sa mata niya ang blindfold.

"Wow, ang ganda dito ah talagang ni-rent mo yung buong place" sabi niya na nakangiti at tumatango tango na nakatingin sa dagat at sunset.

"Syempre, favorite mo dito at special ang araw na ito ngayon" nagtaka bigla ang mukha niya.

"Wait birthday ko ba? Hindi pa naman ah at hindi mo rin birthday so anong meron? And hindi pa natin Anniversary lahat iyon naaalala ko" sagot niya sa akin na nakataas pa ang kilay.

"Shakira Alvarez hmm... what if kung palitan natin ng Buenavista?" sagot ko na ikinalaki ng mata niya at lumuhod ako sa harapan niya.

"Will you marry me?" Tanong ko sakaniya at kumindat, nakita kong tumulo ang luha niya at tumango.

Tumayo na rin ako at niyakap ko siya.

"Wait pala! lagi kong sinasabi sa sarili ko na sa oras na magkakaroon na ako ng asawa itatanong ko ito" sabi niya na ikinalito ko pero pinabayaan ko na lang iyon.

"Bakit sa dinadami ng babae na nagkakandarapa sayo, bakit ako?" tanong niya at mukha excited sa isasagot ko.

Hinalikan ko siya sa bibig at bumitaw din ng ilang segundo.

"Because since the first time i saw you, I already fell for you, ayoko ipakita iyon noon dahil natakot ako na masaktan muli, pero nang makasama kita, naging komportable ako, at minsan nga sinasabi nila na kapag nakikita mo yung taong para sayo, magisslowmo ang paligid ngunit hindi ko iyon naramdaman sayo... Fastforward, noong una pa lamang magtama ang tingin natin, I already saw our future together, I was really really sad before but then you came..."

"You bring back my happiness, you will always be my happiness"

__________________________

The End

by: ditzyprincess