AIDEN SEBASTIAN's POV
Kasalukuyan akong nakaupo sa kama at isinandal ang likod sa head board nito. Kakagaling ko lang sa opisina ni daddy. Pinauna niya akong pinalabas dahil gusto niyang makausap si Ayzhia. Ano naman kaya ang pinag uusapan nila na hindi ko pwedeng marinig.
But before anything else, I just want to introduce myself. I am Aiden Sebastian Parker, the handsome and only son of Parker. The C.E.O of Parker Corporation and the hunk boyfriend of Eunice.
" Shit! I forgot to call Eunice. Damn. " kinuha ko agad ang cellphone sa lamesa na katabi ng kama ko. Sana hindi siya nagtampo pero malabong hindi.
"Hello, honey.I love you and I'm sorry. I forgot to call you." yan agad ang binungad ko kay Eunice. Matampuhin kasi pero alam ko namang madali lang din siyang suyuin.
"You forgot because you are with Ayzhia."
Bakit nasali si baguhan na pilosopo?
"Ayzhia? I don't even care about her! Are you jealous?" napangiti ako. Gustong gusto ko kapag nagseselos si Eunice. Nakanguso na siguro siya ngayon habang nakakunot ang mga kilay. Na I-imagine ko na ang itsura niya ngayon. So cute!
"Of course! She might steal you from me. I'm scared." Ngumiti ako. Hinawakan ko ang kumot at hinaplos-haplos. Nakaka kilig!
"She can't do that."
"Of course she can't! You are mine, Aiden Sebastian Parker." pinilit kong pigilin ang ngiting pilit kumakawala.
"Mm. I am yours and you are mine." tumahimik ang kabilang linya. Tiningnan ko ang cellphone pero di pa naman call ended eh. "Honey, are you still there?"
"Ha? Of course. "
"Bakit ka tumahimik? Kinikilig ka pa no?"
"Hindi no! Hmp!" ang cute!
"Aminin mo na,Honey. Halata ka eh, hahaha. Tsaka kinikilig din ako tuwing kinikilig ka." deny pa din siya ng deny. Mga babae talaga.
Nagtagal pa ang pag uusap namin ni Eunice. Nararamdaman ko talaga ang kilig ni Eunice kapag sinasabihan ko siya kung gaano ko siya ka mahal. Naalala ko yung araw na nagising ako sa ospital. Mukha agad ni Eunice ang bumungad sa akin. Sinabi din niya na nobya ko siya at ganun din ang sinabi ni daddy kaya naniwala agad ako. Alam kong nagkaroon ako ng amnesia at nagpapasalamat ako sa kanya dahil hindi niya ako iniwan.
Natigil lang ang pag uusap namin ng makaramdam ako ng gutom. Bumaba ako at nakita si Aria na naghahanda. Akala ko ba tagalinis lang to? Nasaan na ba si manang? Siya kasi dapat ang nasa kusina. Kunsabagay kasali na din yan sa trabaho niya. Binabayaran naman eh. Bihira lang kasing mag hire si daddy ng mga katulong. Ewan ko nga ba sa kanya.
"Good evening, sir. Here's your dinner."
"Thanks. Good for you. Alam mo paano gumalang. Unlike that driver/guard of mine." napatawa si Aria pero tumikhim siya ng lingunin ko.
"I'm sorry about her, sir. I'll talk her about your concern. " tumango ako.
"Good. By the way, did you eat?" nagulat siya pero agad ding ibinalik ang expression sa mukha niya.
"No, sir."
"And Ayzhia?"
bakit ko nga ba tinanong kung kumain na yun?
"No, sir. I guess. "
"Call her. Both of you must eat in time. Ayokong may nagugutom na tauhan baka mag resulta ng katangahan." tumango siya. Yumuko muna siya bago umalis sa kusina. Tatawagin siguro si pilosopo.
