Töre'de AŞK Ne ARAR?

Bölüm 32

İyi Okurlar;

BİRKAÇ AY SONRA

Bebeğim artık 8 aylık olmuştu. Günden güne büyüyor. Doğuma da az kaldı. Bugün Barlas'la beraber bebeğimiz için yatak odası takımı bakacaktık.

Avluda hazır bir şekilde barlas'ı bekliyordum. Yanıma hozan daye oturmuştu.

"Torunuma en güzellerini alın. O en güzellerine layık."

"Olur dayem."

"E, Barlas gelmedi mi hala nerde kaldı?"

"Sen hazırlan ben seni almaya geliyorum demişti en son ama hala gelmedi."

"Bir arayalım bakalım." Zozan daye barlas'ı aramak için içeri geçmişti.

Birkaç dakika sonra geldiğinde ise kendi kendine söyleniyordu.

"Ne oldu daye."

"Arıyorum ama açan yok."

"Kötü bir şey olmamıştır değil mi daye."

"Yok, kızım işi çıkmıştır belki de." Bana haber verirdi ama işi çıksa.

"Hadi kızım içeriye gecelim orda bekle Barlas'ı." Beraber oturma odasına geçmiştik.

"Dayem çay içer misin getireyim mi sana?"

"Olur, kızım kendine de getir şöyle karşılıklı içelim." Deyip gülmüştü. Ah şu kadına bayılıyorum ya. Mutfağa doğru adımladım, karşıma Yavuz çıkmıştı.

"Yengelerin bir tanesi nereye gidiyorsun böyle."

"Mutfağa Yavuz hozan dayeyle cay içeceğiz sende ister misin?"

"Sen yaparsın da ben hiç istemez olur muyum?"

"Hadi sen geç içeri ben getiriyorum."

Yavuzu yollayıp çayları koydum yanına da tuzlu kurabiyelerden koyup yukarıya çıktım.

"Ellerine sağlık masal kızım."

"Afiyet olsun dayem."

"E, yenge bu şıklığın nedeni nedir?"

" Barlas'la bebeğe oda bakmaya gidecekler oğul."

"Ağabeyim ne zaman gelecek peki."

"Aradık ama ulaşamıyoruz. Beni arayıp hazırlanmamı yolda olduğunu söylemişti ama hala gelmedi."

"İşi çıkmıştır be yenge endişelenme hemen." Umarım işi çıkmıştır. Artık içime kötü, kötü hisler doğuyordu.

"Yavuz bir kere de sen arasana."

Yavuz telefonunu çıkarıp kulağına götürdü. Ama konuşmadan geri indirdi.

"Ne oldu?" "Endişelenme hemen telefonu kapalı şarjı bitmiştir."

"Yavuz kötü bir şey oldu bak içim hiç rahat değil şirketi ara, birilerine haber sal, ama iyi olduğundan emin olalım ben duramıyorum içimde kötü bir his var."

"Tamam, kızım sakin ol. Yavuz sende ara şirketi öğren bakayım neredeymiş."

"Tamam daye."

Başına bir şey gelmesinden korkuyordum artık. Yoksa o telefonunu asla kapatmaz şarjı da bitmez bu konuda çok dikkatli biri.

Bebeğimde huysuzlandı oda hissediyor bir şeyler olduğunu.

"Aradım, ama ağabeyim bir saat önce çıkmış şirketten."

"Oğul kalk git korumalara söyle şirkete gidiş geliş yolunu kontrol etsinler ağalarını bulmadan gelmesinler."

"Tamam, daye ben bulup geleceğim ağabeyimi ama siz endişelenmeyin geçerli bir sebebi vardır."

"Daye korkuyorum."

"Korkma buke gel buraya." Kolları arasına almıştı beni hozan daye. Korkuyordum Barlas'a bir şey olmasından.

"Sen korkma Barlas sapasağlam gelecek buraya."

"Bilmiyorum daye içimde kötü bir his var engel olamıyorum kendime."

"Tamam, kızım bak bebeğe de stres yapıyorsun yapma."

Gözlerimden damla, damla gözyaşlarım akıyordu istemsizce. Allah'ım sen Barlas'ı sağ salim evine ulaştır.

Yavuz gideli 2 saat oluyordu hala haber yoktu ne Barlas'tan nede Yavuzdan. Zozan daye de artık yerinde duramıyordu salonun ortasında bir o yana bir bu yana gidip geliyordu.

"Daye haber yok hala."

"Az daha bekleyelim kızım az daha." Bekle, bekle sadece zaman geçiyordu haber gelmiyordu.

Stresten karnıma ufak, ufak sancılar giriyordu. Bebeğim sakin ol baban iyi gelecek evine sana daha oda takımı alacağız.

İçeriye Yavuz girdi birden

"Daye size bir şey demeliyim ama sakin olacaksınız."

"Ne oldu oğul Barlas'ıma bir şey mi oldu?"

"Daye ağabeyim kaza yapmış." Duyduklarımla ayağa kalkıp yavuzun yanına gittim.

"Ne kazası Yavuz ne diyorsun." Dayem bir an sendeledi gibi oldu hemen yanına gidip kolundan tuttum.

"Şirket ortaklarımızla bir ihaleye girmiştik tabi ihaleyi biz kazanmıştık karşı tarafta bunu yediremeyip ağabeyime kaza yaptırmışlar."

"Durumu nasıl? Yanına gidelim Yavuz."

"Sizi almaya geldim ağabeyimin durumu hakkında bilgim yok ama araba hurda."

Duyduklarım bana ağır geliyordu artık ayaklarım beni tutmuyordu gözlerim kararmaya başlıyordu ufaktan sonrası yok.