Töre'de AŞK Ne ARAR?

Bölüm 23

Masal 'den;

1 ay geçmişti Barlas ağanın Dicle'yi babasının evine bırakalı.

Karnındaki bebeği ise duyduğuma göre Ezber ağanın ona vurmasına karşı düşmüştü.

Üzülmüştüm ben Dicle gibi zalim değildim o masum bebeğin hiçbir suçu yoktu sadece annesinin yaptıklarının bedelini en ağır şeyle ödemişti daha hayata gelmeden hayattan koparılmıştı aynı benim bebeğim gibi.

Barlas ağa her zamankinden daha farklıydı şu son 1 ayda sanki pişman gibi.

O istediği kadar pişman olsun onu affetmeyeceğim affedemem.

Zozan hanımın seslenmesiyle ona döndüm.

"Kızım annenlere gitmek ister misin?"

"Barlas ağa izin verir mi ki daye."

"Ben izin verirsem sence karışabilir mi. Sen de hele ister misin?"

"İsterim daye."

"De hayde kalk o zaman hazırlan."

Zozan hanıma gülümseyip hemen odama çıktım üzerimi değiştirip yanıma bir iki kıyafet aldım belki kalırdım orda.

Hazırlanıp hemen aşağı indim hozan hanım avluda beni bekliyordu yanına gittiğimde.

"Kızım bu gece orda kal yarın dönersin."

"Sağ ol daye."

Mutluydum bir günlüğüne de olsa Barlas ağayı görmeyecektim.

Kapıda bekleyen arabaya bindim hemen yaklaşık yirmi beş dakika sonra kudret konağına varmıştık arabadan inip konağın kapısını çaldım.

Kapıyı Hatice abla açtı ona gülümseyip içeri girdim.

"Hoş geldin masal."

"Hoş buldum Hatice abla annemler nerde."

"Salondalar."

Konağın üst katına çıkıp salona girdim beni gören gülnara ablam şaşkınlıktan çığlık atmıştı hemen gelip bana sımsıkı sarılmıştı bende ona sarıldım ayrıldıktan sonra annemin yanına gidip elini öptüm oda bana.

"Hoş geldin kızım."

"Hoş buldum daye."

"Sebebi ziyaretin nedir?"

Tamda beklediğim bir cevaptı bu.

"Sizi özledim daye."

"Bize sordun mu biz özledik mi ki seni."

Benim yüz ifademi gören gül nara ablam durumu toparlamaya çalıştı.

"O nasıl laf öyle daye tabii ki özledik."

"Ben odama çıkıyordum buranın havası bozuldu."

Deyip gitmişti annem.

Ablam yanıma gelip;

"Sen üzülme o hep böyle."

"Biliyorum alıştım artık."

"E, senin evliliğin nasıl gidiyor Barlas'la aran nasıl."

"Öncesine göre iyi."

"Dicle gittikten sonra rahatladınız mı o kadının aklı hep şeytanlığa çalışıyordu."

"Evet, şuan rahatız üzerime iftira atan biri yok."

Odaya ağabeyimle babamın girmesiyle susmuştuk babamla hasret giderdikten sonra yemek yiyip herkes odasına çekilmişti bende eskiden kaldığım odada kalıyordum gözlerimi kapattım bugün üzülmeden uyumak istiyordum.

Sabah annemin bağırışlarıyla uyandım beni çağırıyordu galiba.

Aşağı inip annemin yanına gittim.

"Efendim daye."

"Saat kaç olmuş sen daha uyur musun misafirsen misafirliğini bil."

"Kusura bakma daye bir daha olmaz."

Gözlerim dolmuştu beni misafir olarak görüyordu aşağı inip kahvaltı için yardım etmeye başladım.

Kahvaltıda annem barlas'ı aradığını beni birazdan almaya gelmesini söylediğini söyledi.

Beni bu evde istemiyordu belliydi bende kahvaltımı sessizce yapıp barlasın beni almasını bekliyordum avluda.

Barlas ağa gelince evdekilerle vedalaşıp arabaya bindim.

Ve bir kez daha anlamıştım annem beni gerçekten sevmiyordu ve sevmeyecekti beni misafir olarak görüyordu bu beni üzüyordu hiç kimsenin annesi böyle değilken neden bana böyle davranıyor diye düşünüyor insan.

Ama alıştım artık eskisi gibi acıtmıyor.

Barlasın açtığı yaralar da acımıyor ama ona kızgın ve kırgınım onu affetmem çok zor.

Evet, bir bebeğimizin olması gerekiyor. Bunun için elimden geleni yapacağım ama o veya başkası için değil kendim için yapacağım bu bebeği hayata tutunmak için yeni bir umudum olsun istiyorum. Bebeğimin acısının hafiflemesini istiyorum acı çekmek istemiyorum canımdan bir parça istiyorum bu sefer onu herkesten korumak için elimden gelenin fazlasını yapacağım.

Ben bebeğime annemin bana davrandığı gibi davranmayacağım. O benim için bu hayatta en değerlim olacak.

"Masal bana neden haber vermeden annenlere gittin."

Barlas ağanın sesiyle ona döndüm.

"Zozan daye git ben haber veririm Barlas'a dedi."

"Sen benim karımsın bana senin haber vermen gerek bir başkasının değil."

"Ben bir karar verdim Barlas ağa."

"Ne kararı."

"Anne olmak istiyorum yeniden bir bebeğim olsun istiyorum Barlas ağa."

"E, o zaman bize de kararına saygı duymak düşer Masal."

Yılışık ne olacak tabii ki de bunu sesli söyleyemem ne yapacağı belli olmaz.

Mutluyum çünkü hayattan istediğim bir şey gerçek olabilecekti.

"O zaman bugün hazırlansan iyi olur akşam çalışmalara başlamamız gerek dimi sevgili karıcım."

Bana bakarak söylemişti bunu ve yüzünde o pis sırıtışı vardı pis sapık ne olacak senin de işine geldi tabi.

Sonunda konağa gelebilmiştik hemen arabadan inip konağa girdim o ise inmeden devam etti büyük ihtimalle şirkete gitti ağamız.

Zozan dayeye geldiğime dair kendimi gösterip odama çıktım yorulmuştum fiziki olarak değil ama ruhani olarak çok yorulmuştum.

Tatlı bir uykuya hayır demezdim gözlerimi kapattığım an uyku sanki beni içine almak istemiş gibiydi rahat, rahat uyuyabilirdim.