Sadist aşığım

~23~ Katilmisin??

MERHABA... NASILSINIZ???? BU BÖLÜM KISA OLA BİLİR. ÖZÜRLER. DİGER BÖLÜMÜMÜ SORARSANIZ ONU NE ZAMAN YAZA BİLECEĞİMİ BİLMİYORUM. HİKAYEMİ OKUYANLARA, VOTE VE YORUM YAPANLARA ÇOKKKKKKKKK TEŞEKKÜR EDERİMMMMMM....♥♥♥♥♥♥♥

O ince dudaakları. Ahh Helena sen beni ne hallere soktun. Daha da yakınlaşmışdım ki Yanağıma bir tokat darbesi yedim. Helena kalkarak yatağın daha gerisine gitdi. Korkmuş gözlerle bana bakıyordu. O korku gözlerine yansımışdı. Şaşkın suratla ona bakıyordum. Sarhoş olduğum için bazı şeyler aklımdan çıkmışdı. Mesala benim katil olmam, ve kadınlar ve bundan Helenanın haberi olması. Tam ağzımı açacakken Helena titrek bir sesle

-Uzak dur. Yakınlaşma!

Bu kelimeler beni yok etmişdi. Benim onuda digerlerine yaptıklarımı ona yapacağıma inanıyordu. Ona yakınlaşdıkca o daha geri gidiyordu. Taki yatağın ucuna varana dek.

Korkuyordu. O bedeni tir tir titriyordu.
Edward uzak dur dedim sana.

Kendini güçlü göstermeye çalışsada hiç başaramamışdı.
Uzak durmassam peki. Ben..

Sen sarhoşsun.

Evet Sarhoşum.

Yakınlaşma.

Daha da yakınlaşdım.

Öyle bağırmışdı ki kulaklarım çınlıyordu. Bağırması, benden korkması bu beni sinirlendirmişdi.
Benim sözümü kesme Helena.

Diyerek elimle onun kolundan sıkıca tutdum.

Sesim çok yüksek ola bilirdi. Bu yüzden Helena daha çok titriyordu. Ona sarılacakken beni itdi. Kendi yatakdan kalkarak odadan kaçdı. Bu deli kız ne yapmaya çalışıyordu. Ama sinirlenmişdim. Onun peşinden aşağıya koşdum.
Helena!!! Helena !!

Merdivenlerden indiyimde kapı açıkdı. Çokdan gitmisdi. Karanlıkda nereye gidecekdi.

Helenanın ağzından.

Bir katilin evindeyedim. Ama şimdi kurtulmuşdum.  Ne diyorsun Helena diyerek kendi kendime söyledim. Ne kurtulması. Saat kim bilir kaç. Belkide gecenin 3-ü.  Ama tek bildiyim şey her yer karanlık. Ve kurt sesleri geliyor.  Belkide ormanda olduğun içindir. Diye tekrarladım. Ben be ben karanlıkdan çokk korkardım. Ahh bir şey mi keçdi ordan. Ahhh aman tanrım. Bu zaman yeniden keçdi. Koşmaya başladım. Bağırıyordum.
AAAAAA İMDAATTTTT.

Koşuyordum.

Ormanda kayobolmuşdum. Her taraf karanlık. Cep telefonum. Evet. Yardım ala bilirdim.  Telefonumun klidini açdığımda 20 cevapsız arama. 50 mesaj vardı. İlk mesaj Hary dendi.

Bu zaman Edwardın sesini duydum. Bağırıyordu. Beni sesliyordu. Koşmaya başladim.  Arama tuşuna basdığımda kimi aradığımı bile bilmiyordum. Koşuyordum. Edwardın sesi yakınlaşıyordu.

Bu zaman aramam sonuç buldu ve ses

-Alo

Bu ses Kahretsin İsaacın sesiydi.

Yeniden tekrar ederek.
Helana ordamısın?
İsaac yardım et...
Ne yardımı ?
Ormandayım. Ve Karanlık. Korkuyorum.
Ne ormanı??
Edwardın evindeydim yardım et...

Diyordum ki koşdum sırada ayağim taşa çarptı. Çarpmanın etkisiyle bağırmışdım.

-Helanaaaaa nerdesin????

Ewardın sesi geliyordu.   Çalılıq tarafa giderek kendimi gizlemeye çalışdım. Çok yorgundum.

......

Ahh kafam. Kafam ağrıyor. Gözlerimi açdığımda bir odadaydım. Karanlık.  

Bir kaç ses duydum. Kimse kavga ediyordu. Bu İsaac la Edward dı.  Kapıyı aralayarak ne konuşduklarını duymak istemişdim ki. Sesler kesildi. Ayak sesleri geliyordu. Kapı açıldı. Edward karşımdaydı. O sinirli gözlerle bana bakıyordu. Karanlıkda gözleri parlıyordu. 1 adım ireli geldi. O an bende 2 adım geriye gitdim. 1 adım yine öne geldiğinde ben geri gidecekken kolumdan sıkıca tutarak beni odadan çıkardı. Merdivenleri inerken düşmediğime şükr ediyordum. Sıkıca tutdu kolumu itdi. Bu zaman ben koltuğ düşdüm. Kendimi düzelderek oturdum. Kendisi  eğilerek benim gözlerime bakiyordu. Bu safer çok sinirliydi.

-Sen ne yapmaya çalışıyorsun?  Neden kaçdın? Neden...

-Sen katilmisin?

-Sana kaç kere söyledim benim sözümü kesme...

Katilmisin??

Helana!!!