Sadist aşığım

~20~Neden?

Ne kadar Edwardi seve bilirler ki? Bunada katlansinlar?"

Eve varmisdik. Arabadan indim. Çok kötü haldeydim. Bu şoku kaldirdigima inanmiyordum. Ama bu Edward olamazdi. Edward böyle biri olamaz. Ama onu tanimiyorum. Belki öyledir. Evin bahçesine girdiyimde işiklar sönükdü. Kapinin tam önüne gelerek çantami kurcalamaya başladim. Annem uyumuşsa onu uyandirmamam lazim. Yoksa daha kizgin olurdu. Sabah olunca hirsi soyur o zaman. Anahtari bulunca dogrusunu söylersem anahtarlari bulunca Kapiya açmaya çalişiyordum. Hayir bu degil. Yok yok bu hiç degil. Hangisi ya?? o kadar anahtar varki hangisi oldugunu bulamiyorum.

Edward agzindan

Daniel eminmisin?

"Abi tabikide eminim."

"Peki nerden anladin?"

"Eve girerken gördüm. Plan hazirlanmiş."

"Onlar beklemekde olsunlar. Her şeyi hazir mi? "

"Evet."

Alt kata indigimde Helena yokdu. Nereye gitdi bu kiz yine.

"Helena nerde?"

"Abi bir kiz geldi. Apar-topar gitdiler."

"Neden izin verdin? Daniel Benjamine haber ver. Senin cezani sonra vericem."

Helena eve gidemez. Ben onu tehlikeden korurken daha çok tehlikeye yakinlaşiyor.

Azz kalmisdi Helenanin evine varmak üzereydik.

Helenanin agzindan.

Anahtari bulmuşdum. Kapiyi açip içeriye girdim. Etraf karanlikdi. Annem hiç zaman işiklari söndürmezdi. Ben evde oldugum zaman evin her odasinda işiklar yanardi. Ama şim her taraf karanlikdi. Ve bende karanlikdan korkardim. Şimdide korkuyorum. Hemde çok. Ileri gelerek işigi yakmak istedim. Bu zaman bir qicirti duydum. Tam önümden geliyordu. Annem olsa karanlikda gelmezdi. Yine ses duydum. Bu sefer arkamdan geliyordu. Yakinlaşiyordu. Korkuyordum.

-Kim var orda?

-Anne senmisin?

-Anne ............

Kimse boyun tarafimdan vurmuş olmaliki bilincimi kaybetmişdim. 2 adam odada vardi. Biri gelib beni kucagina götürerek dişari çikdi. Digeri arkasindan geliyordu.

Dişari çikdigimizda yalnizca duyuyordum. Ne kadar garipdi. Hiç bir şey yapamiyordum. Kaçmak istiyordum. Olmuyordu. Öylece duruyordum. Yalnizca duya biliyordum. Ve arada bir görüyordum. Ne istiyorlardi? Neden beni götürüyorlardi? Neden ben?

Bu sorularin cevaplarini bilmemek beni daha kötü hiss etdiriyordu. Kimse düşünüyordumu? Kimse beni bulucakdimi?

Elim kolum ve agzim bagli bir şekilde Arabanin arka koltuguna beni uzatdilar. Yüzünü görmüşdüm. Ama karanlik oldugundan net şekilde degildi. Her ikisi arabaya oturarak arabayi çalişdirdi.

Biri digerine

-Nereye gidiyoruz?

-Söylenilen uçuruma.

Diye söyledi. Hangi uçurumdan bahs ediyorlardi?

Edwardin agzindan

Evine varmisdik. Arabadan iner-inmez evine koşdum. Kapi açikdi.

-Helena.

-HELENAAAA

Yokdu. Götürmüşlerdi. Bana emanet edilene sahip çikamadim. Helenani öldüreceklerdi. Planlari istedikleri gibi olmuşdu. Helenani yok etmek. Ama ben buna izin vermem. Veremem .

Helananin agzindan

Arabayi kimi sürüyorsa ona verilen ehliyeti almak lazim. Bu ne araba kullanmak. Işte bunu burda söylerler. Koyun can derdinde , kessap et derdinde. Helena biraz kendini düşün. Bu çok garip degilmi -elin kolun bagli gözlerin kapali ve kaçiriliyorsun. En önemliside uçurum. Neden bahs ediyorlar. Hangi uçurum. Bu zaman araba aniden durdu.

Beni kaçiranlardan biri. -Git indir şunu arabadan.

Digeri -Tamam diye söyledi.

Arabanin ben olan kisminin kapisi açildi , bir kuvvetli bir kol beni kucagina aldi. Ve yere koydu.

-Silah nerde??

-Arabada getiriyorum.

-Çabuk ol diye digeri söyledi.

Bir el benim yüzümü yukari kaldirarak ....

-Senin gibi bir güzel kiza çok yazik olacak ama. Nede olsa Intikamimi almaliyim.

Agzim bantli oldugundan dolayi hiç bir şey diyemiyordum. Yalnizca yerimde debeliniyordum. Yapdigim tek şey buydu.

Beni öldürmek istiyorlardisa neden kafama vurduklari sirada degil şimdi öldürüyorlar.