Sadist aşığım

~8~Pislik.

MERHABA. HIKAYEMI OKUDUĞUNUZ ICIN COK TEŞEKKÜR EDERIM.VOTELEMEYI VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN. ŞIMDIDEN TEŞEKKÜR EDERIM. BÖLÜMÜ YAZDIM INŞALLAH BEĞENIRSINIZ. MEDYADA HELENA VAR.

"Hayir göremedim. Ben Ancelinanin yanindaydim. Şişe sesi gelince seni gördüm. Ve onu."

"Nerdeydim ben?"

"Bar çikîşîndaydîn."

Olanlari bir kaç kismini hatirliyordum.

Cep telefonu. Annem. Çok güzel.

Cevap vermeye korkuyordum.

-"HELENE. Hemen eve dönüyorsun."

Hiç bir şey söyleyemeden kapatdi.

Ama annem evde diyilki.

"Kizlar benim gitmem lazim."

"Tamam. Ama Helena bizi aramayi unutma."

"Tamam ararim kizlar."

Eve varmişdim.

Çok yorulmuşdum. Annem....

-Anne.

-Konuşmamiz lazim.

-Ne zaman geldin?

-Müdür aradiğindan tam sonra

(Çabucakda annemi aramiş. O pis keltoş.) Özür dilerim anne.

-Valizini hemen topla.

-Ama anne.

-Amasi yox. Sana olacaklardan sorumlu olmamami söylemişdim.Ama sen ne yaptin...

-Anne

-Anne söyleme bana.

-Anne affet nolursun. (Oraya gitmek istemiyordum. Kim isterki.)

-Helenaaaaaaa gideceksin.

-Gitmiyorum. Gitmiycem. Ölürümde gitmem oraya.

-Okul kaydini yaptirdim ve ben dediysen gideceksin.

-Anne bunu bana yapamazsin. Öz kizina yapamazsin. (Bağiriyordum. Hangi anne kizina bunu yapar.)

-Kes sesini odana...

Göz yaşlarim suratimi keşfe çixmiş gibi süzülüyordu yanaklarimdan. O soğuk yüzümü isitan yaşlar birer-birer akiyordu. Oraya gideceyimi biliyordum. Annem dediyse bitmişdir olay. Ama ben pes etmem. Ben Helenayim.

Annem gitmişdi. Evde kalamam. Duvarlar üstüme-üstüme geliyordu. Koşuyordum. Sadece koşuyorum. Nereye gideceyimi bilmiyorum.

Ancelinaya gitsem... ama olmaz annesi annemin yakin arkadaşi. Hemen söyler anneme.

Jane gitsem. Ama yok ailesini rahatsiz ederim. Nereye gideyim ben?.

ISAAC...

-Oooo kuzen Nereye bu aceleyle. Bir yeremi gidiyorsun disem ama yok. Okul uniformasiyla ve koşarak. Anlat.

- Hiçbişey Isaac. Hava almak istedim. Hem sana ne benim kiyafetimde ister uniforma giyerim ister başka birşey bak sananeee. Senin işin yokmu git işte. (Bir nefese hepsini söylemişdim.)

-Neden kiziyorsunki? Sadece sordum. Merak etdim. Nede olsa kuzenimsin.

Isaaca gitmek. Hayir Helena aklinimi kaçirdin. En büyük düşmanin. Hayatda olmaz. Bir hatayi iki kez yapmam. O Isaaca güvenmem. Onu iyi taniyorum. O çikarçi Isaaci.

-Beni rahat burak Isaac.

-Birakmassam nolur?.

-Isaac defol. Git işine. Zaten sinirliyim.

-Gitmiyorum.

-Demek gitmiyorsun? Tamam o zaman ben gidiyorum.

Yüzümü çevirdiyimde Isaac kolumdan sikica kavrayib resmen beni kendisiyle sürüklüyordu. Ne kadarda yapsam olmuyor. Burakmiyor.

-Lan burak beni.

-Burakmiyorum.

Diger açiqda kalan kolumla bana baktigi zaman bir güzelce tokat yedi.

Surat ifadesinden kizdigini anlamişdim. Bana çok köt bakiyordu.

Bagiriyordum. Bir allahinkulu yardim etmiyor. Arabasinin kapisini açtigi zaman beni içeriye resmen atdi. Kendi yerine geçerek

-Güzelim bunun hesabini ödeticem sana.

Buneyaaaaa birinin kafasinda şişe kiriyorum. Sadist ölüm planlari kuruyor. Birine tokat vuruyorum. Psikopat Kötü planlar kuruyor. Ya Rahbim benim karşima Dogru bir allahin kulu çikmazmi.

-Benden ne istiyorsun?

-Hayla anlamadinmi. (Kötü kahkahasini yapiyordu.)

-Isaac burak beni.

-Helena sesini kes ve sus.

-Lan kesmiyorum. Sana beni rahat birakmani söyledim.

Aaaa kafam. Agaca çarpmişdik. Evim civarindaydik. Hiç birşey olmamişdi. Ne çizik ne kan.

Kapi kolunu açarak arabadan indim. Yine koşuyordum. Evime koşuyordum. Kapi ahh kilitli. Evden acele çikdim. O yüzden anahtarimi unutdum. Ama yedek anahtar hep olur. Bahçemizde çiçekler çokdur. Hepsine ben bakarim. Ve anahtar nerde?

Evet çiçek. Eve acele girdim. Isaaci duya biliyordum. Ahmak buraya kadar geldi. Belki annem evde olsaydi o zaman onun hali ........

"Aç kapini Helena. Teyzemde evde diyil. Ya sen açiyorsun yada ben açiyorum. Sen iyi kizsin bana zahmet vermessin. O yüzden çabuk kapiyi aç. Biliyorsunki bekletilmeyi sevmem. Ve çok kizgin olurum."