right here • yoonnie + taelice ✔

rh ✘ 2.4 ❝lalisa ve taehyung. ❞

Rihanna : Woo

●

O an ki heyecanım, hiçbir zaman yaşanmamıştı. Titreyen ellerim, deli gibi atan kalbim ve gözlerimden süzülen yaşlarla yerimde yıkık bir şekilde duruyordum. Omuzlarım çökmüş, saçlarım çekmekten dağılmıştı.

Abim karşımda Taehyung'u yumrukluyordu. Ailelerimiz onları ayırmak için bir savaşa girmişlerdi ve Jennie bir kenarda sadece izliyordu. Ben ise ağlayarak nefesimi düzene sokmaya çalışıyordum.

Korkumuz buydu. İkimiz de saygın ailelerin çocuklarıydık. İkimiz de çocukluktan beri beraberdik, beraber büyümüştük. Korkumuz, ailelerimizin birbirine düşman kesilmesiydi. Belki o kadar da olmazdı ama işte, tüm bunlara sebep olan bizlerdik.

"Yeter, kendinize gelin!"

Babamın resmen kükrediğini duyduğumda yerimden irkilerek sıçradım korkuyla.

Ağrıyan gözlerim ilk olarak yerde yüzü kanlar içinde yatan Taehyung'u buldu. Kalbimin acısına biraz daha eklenirken yerimde durmak zor geliyordu artık.

"Tanrım," yüzümü ellerimle bir süre sıvazladıktan sonra iç çekerek yavaşça ona doğru adımladım. Tamamen aniden gelişen bir şeydi ve bu yaptığım herkeslerin gözlerinin beni bulmasını sağlamıştı. Ama öylece bırakamıyordum işte.

Yüzünün, ona yakınladıkça daha da kötü durduğunu gördüğümde sesli bir hıçkırık bırakarak yanına eğildim. Önüme gelen saçları kulağımın arkasına ittikten sonra ağlayarak yüzüne bakarken ellerim de yüzüne gitmişti. Burnu ve dudakları kanıyordu. Kaşı patlamıştı ve çene kısmında bir çürük vardı. Abim, iyi çalışmıştı.

Önce, kısık gözleriyle yüzüme baktı. Ardından ellerinden birini yüzümdeki elime sararak sırıttı.

"Lalisa.."

İsmimi boğuk çıkan sesiyle söylediğinde burnumu çekerek ona biraz daha yaklaştım. Bana şu an çok güzel bakıyordu ve bu yüzden de ona zarar gelmesini istemiyordum.

O abime daha kötülerini yapmıştı veya kendi kız kardeşine. Ancak olmuyordu, elimden ona ters davranmak gelmiyordu. O, ilk ve tek aşkımdı ve ona kıyamıyordum.

"Taehyung.." fısıldayarak ellerimi onun yaralı yüzünde sürterken etrafımızda bize bakan ailelerimizi umursamıyordum. Belki de ilk defa bu kadar umursamazdım.

"Ben, sana aşık olmuşum."

Zorlanarak konuştuğunda dediği şey karnımda kelebekleri hissetmemi sağlamıştı. Ellerim duraksamıştı ve ben şaşkınlık içerisinde yüzüne bakıyordum.

Şu an hiç olmaması gerektiği an, o kadar iyi hissediyordum ki. Dolu gözleriyle yüzüme bakıp bana aşık olduğunu söyleyen adama karşı sıcak bir şekilde gülümsemiş, ardından gözünden akan bir yaşı parmağımla sildikten sonra başımı kaldırmıştım.

Gözlerini üzerimden ayırmayan abinle göz göze geldiğimizde bir suçluymuş gibi dudaklarımı ısırdım gergince. Başka ne yapabilirdim ki? Hepimiz aynı konuma düşmüştük. Tek fark, abim erkek olan taraftı. Ona çok yüklenememişlerdi. Kim bilir bana ne yaparlardı.

"İçeri gir!"

Sert bir şekilde konuştuğunda başımı sallayarak son kez Taehyung'a baktım. O da gözlerini üzerimden ayırmıyordu ve bakışları o kadar masumdu ki, ilk defa böyle bakıyordu hatta.

Ellerimi yaralı yüzünden ayırıp yerimden doğrularak yaşlarımı silmiş, aile üyelerime göz değdirmemeye özen göstererek yanlarından sıyrılmıştım. Fakat, babamın tiksinircesine olan bakışlarını görmezden gelememiştim.