right here • yoonnie + taelice ✔

rh ✘ 2.5 ❝emotions. ❞

Dxvn. : loveyou

●

Abimin bombayı patlatmasının ardından Yoongi'yi zorla sakinleştirmiştim. Delirmişti resmen. Omzunu bile umursamadan abime dayak atmış, o da yetmemiş gibi sinirimi duvardan çıkartarak ard ardına yumruk atmıştı. Zar zor sakinleştirip odasına gitmesini söyleyerek ben de eve geçmiştim bizimkilerle.

Abim ortalıkta görünmüyordu. Merak ediyordum ve ona bir zarar gelsin istemiyordum. Abimdi o sonuçta. Ancak her şey üst üste gelmişti. Daha bizim olayımız kabullenilemeden, açıklanamadan abim başımıza bunu da açmıştı. Annem ve babamın başına daha doğrusu.

Bunu annemin sıkıntılı ifadesinden de anlayabiliyordum. Annemin en yakın arkadaşıydı Bayan Yoora, şimdi ise aralarında buzlar vardı sanki.

Bu duruma neden olduğum için sıkıntıyla kendimi salondaki koltuklara bıraktığımda annemin salona giren bedeni görünmüştü.

"Abimden bir haber var mı?"

Merakla ona dönerek konuştuğumda başını iki yana sallayarak topluklu ayakkabı sesleriyle birlikte yanıma geldi.

"Hayır, baban arıyor, ulaşır."

Elindeki telefonu gergince çevirirken dudaklarını dişliyordu. Gözleri doluydu ve bu da dudaklarımı büzmeme neden oluyordu.

"Endişelenme anne, her şey düzelecek." Oturduğum yerden ayaklanarak ona doğru adımlarken elimi de omzuna yerleştirdim.

Parlayan gözleriyle bana bakarken, dudağından silinen kırmızı ruju berbat görünüyordu, ancak bunu söyleyerek moralini daha da bozamazdım.

Bu görüntü kıkırdamama neden olduğunda elimi omzundan ayırarak tekrar yerime adımladım.

"Halletmeye çalışıyorum. Bu yüzden de bir saate Yoora ve Lalisa'yla görüşeceğiz, bir restoranda rezervasyon yaptırdım."

Dedikleri duraksayıp şaşkınca ona bakmama neden olduğunda düz bir ifadesi vardı yüzünde. Lâkin, annemi tanıdığım için ne kadar gergin ve telaşlı olduğunu anlayabiliyordum.

"Fikrimi sormalıydın anne."

"Düzeltmeye çalışıyorum Jennie. Lalisa'yı biz kabul etsek de, kimse abin gibi uyuşturucu bağımlısı birini ailesine kabul etmez!"

Sinirle konuşarak saçlarını dağıttığında derin bir nefes bıraktım ve onun gibi yaparak parmaklarımı saçlarımdan geçirdim.

"Pekala, hazırlanacağım ve yüzünün kara çıkmaması için elimden geleni yapacağım."

Rotamı değiştirip merdivenlere ilerlediğimde arkamdan ne dediğini umursamamıştım.

Odamdaki giysi dolabının karşısında durup, daha yeni aldığım uzun kollu pembe tonlarındaki elbiseyi çıkarttım. Ardından siyah uzun botlarımı da çıkardıktan sonra onları üzerime geçirerek dağınık saçlarımı düzeltmek adına aynanın karşısına geçtim.

Heyecanlı hissetmiyordum, gayet sakindim. Tek istediğim abim ve Lalisa'nın ilişkisinin onaylanmasıydı. Bizim öyle görünüyordu, şimdilik. Bir aksilik çıkmazsa eğer iyi gidiyorduk.

Ama Bayan Min'in o günden sonra beni fazlaca kontrol edip, daha dikkatli bakmaya başlaması geriyordu sadece. Fark etmiştim davranışlarındaki değişiklikleri.

Bunun için tabii ki de bir şey diyemezdim, o sevgilimin annesiydi ve tüm bunlar doğaldı.

"Hazır mısın?" Annemin sesi duyulduğunda son olarak dudaklarıma ince bir tabaka parlatıcı sürmüştüm.