right here • yoonnie + taelice ✔

rh ✘ 0.7 "kiss."

die for you, the weeknd.

•

Akşam yemeğini fazlaca dalgın bir şekilde yemenin ardından odama çıkmış ve banyoda rutin bakımı yapmaya koyulmuştum kendime bakmak adına.

Fazla halsizdim, fazla yorgun ve kırgın. Moralimin düşük olduğunu annem ve abim kolayca fark etmişti, babam ise işte olduğu için bu gece bize katılamamıştı. Benim için daha iyiydi.

Banyoda işim bittikten sonra topuz yaptığım saçlarımı biraz daha sıkılaştırarak odama adımladım. Hızlıca uyumak bu günü sonlandırmak istiyordum.

Kapalı ışıkları hiç açmadan direkt yatağıma ilerlerken balkondan gelen sesler bir süre duraksamamı sağlamıştı. Kaşlarım çatılırken arkama dönme gereği hissetmiş, dönerek etrafa bakınmıştım. Karanlık olduğu için hiçbir şey göremediğimden tekrar önüme dönerek yatağıma yattığımda gelen adım sesleri ile ufak bir çığlık atmış, ağzımı elim ile kapamıştım korkudan. Açık kalan kapıdan içeri sızan hafif ışık nedeni ile odama giren bedene baktığımda bir tepki verememiştim. Şaşkınlıktan havalanan kaşlarım ve aralanan dudaklarım dışında.

Bir şey diyememiş ve hareket edememiştim.

Beyaz yüzünü çok göremiyor olsam da, küçük gözleri karanlıkta parlarken kalbim ağzıma gelmiş ve hemen heyecanla ritmi değişmişti.

"Bebeğim."

Fısıltısı duyulduğunda elimi yüzümden uzaklaştırarak yerimde doğruldum. Birkaç adımda karşımda bittiğinde başımı kaldırarak gözlerimi küçük gözlerinde sabitledim.

O kızla olması gerekirken neden buradaydı? Veya burada olması gerekirken ne sebepten dolayı o kızla görüşmeye gitmişti?

"Niye buradasın?"

Onun fısıltısı aksine benden beklenmeyecek şekilde sert çıkan sesime onun gibi kendim de şaşırmıştım.

Kaşlarının havalandığını gördüğümde yutkundum. Yine bana sert sözler söyleyip, üzecek miydi?

"Konuşmaya geldim güzelim."

Cümlesini bitirir bitirmez koridordan gelen abimin sesleriyle ikimizde açık olan kapıma dönmüştük.

Uyumadan önce kapımı hep açık bırakırdım ve bu gece de öyle yapmıştım ancak yanlış zamanı tutturmuştum. Yakalansaydık eğer Yoongi'nin bu saatte odamda ne aradığını hiçbir şekilde açıklayamazdık.

Heyecanla kaşlarım çatılırken hızla ayaklandım ve kapıya doğru ilerledim.

Abimin gözleri kısaca bana dönse de ona karşı gülümsedim ve kapıyı kapatarak ardından kilitledim.

"Yoongi, git buradan. Konuşmak istemiyorum, üstelik eminim sen de değer vermediğin biriyle konuşmak istemiyorsundur."

Ona doğru dönmeden hemen önce konuştuğumda dediklerimi umursamayarak yanıma yaklaşmış ve tam karşımda duraksamıştı.

"Buraya konuşmak için geldim, beni dinle. Sana o dediklerim için üzgünüm, o sözlerin hiçbirini hak etmiyorsun ve ayrıca en çok sana değer veriyorum. Bunu bilmiyormuş gibi konuşma. Başkalarıyla olan tek ilişkim zevkten ibaret olsa da, sen bana her türlü duyguyu aynı anda tattırabiliyorsun ve ben seni kaybedemem."

Sesi alçak ve sakin tonda çıkıyordu. Dedikleri beni yumuşatmıştı bile, ancak hemen boynuna atlamam gerekmiyordu.

Başkalarıyla olan ilişkisini sevmiyordum, olacaksa tek bana ait olmalıydı fakat bu onun için imkansızdı.