Twilit Passion

Chapter 4

Dedicated to
aeromidknight

Chapter 4

I was busy humming some song while wiping the plates with dried cloth when Star entered our kitchen. She is wearing a black thin loose shirt. Alam kong katatapos lang niyang maligo dahil sa mamasa-masa nitong buhok.

“Hey.. I'll help you,” anas nito at lumapit sa akin.

Agad akong umiling. “No Star. Ako na rito, OK? Kanina ikaw rin ang nagluto para sa atin. Magpahinga ka na muna. O ano, maayos na ba talaga ang pakiramdam mo?” tanong ko sa kanya.

Nagkibit-balikat lang ito at umupo sa upuan sa aking harapan.

Maliwanag ang ilaw dito sa kusina ng bahay ni Star kaya't nakikita ko nang malinaw ang maamo niyang mukha. Actually, she was raised in Korea but has a pure Spanish blood.

Lumipat ang pamilya niya rito sa Pilipinas noong siya'y 12 taong gulang pa lamang. Her olive skin, dark brown eyes and dark hair completes her Castilian look.

The first time I saw her before I really admire her classic beauty. And until now, I still can't believe the we became best friends. Magkaramay sa lahat ng bagay at hindi nag-iiwanan.

At nakapagtataka dahil minsan ko lang talagang makita na ganito kapayapa ang kanyang mukha. Sometimes, she's like a cold tigress that is not easy to approach but as I look at her now. She seems different.

“May nangyari ba?” I asked her out of the sudden.

Napatigil ito sa pagpunas at nagtatakang tumingin sa akin.

Dang!

Pasimple akong ngumiti at kinurot ang aking hita sa ilalim ng mesa.

Wela, ano bang klaseng tanong iyan?

“What do you mean? Ah..” ani nito at tumango-tango. Like she know what I mean. “Well, he gave me some hangover medicine. That's all,” dugtong niya at napakamot sa kanyang maputing leeg.

Hangover medicine? So he went to our office again?

“He thought that I had a hangover from last night's party. Pumunta siya kanina sa office to give me something. Such a lame ass Montevalle,” medyo mahina ang pagkabigkas niya sa huling mga salita.

“Ah..” Tumango-tango ako.

Oo nga pala. Kagabi ay inimbitahan siya ng isang elite niyang kaibigan. As usual, she forced me to go with her but I declined. Hindi naman sa nahihiya ako pero umiiwas lang ako sa gulo. I know Star will surely introduced me as her friend. Siyempre alam kong aalma ang mga tao kapag malaman at makikilala nila ako.

“Hindi mo na siya naabutan kanina dahil pumunta ka sa BC Mall,” she continued and I caught a knowing smile on her lips. At nang aksidenteng napadako ang aking titig sa kanyang leeg ay agad akong natigilan.

I saw a red marks on her neck like mine. Halos umabot 'ata ng tatlo ang nakita ko. Shit, I knew it! It is a damn hickeys.

Ibig bang sabihin ay iyon kanina ang ginawa nila sa loob ng opisina? He..He…did it also to my bestfriend? Tapos may pasabi-sabi pa siyang “I'm here to see you–” 'nong isang araw. Damn! Liar! Jerk!

Tumungo ako at napakurot muli sa aking hita.

“Uh, you okay Wel? Natigilan ka yata?”

Bahaw akong tumawa at tumayo na.

“Ayos lang ako Star. Medyo sumakit lang yong likod ko. Medyo marami-rami kanina ang niluto natin eh. I..I just feel exhausted,” sabi ko sa kanya.

She stared at me and shaked her head.