Dünyayı sarsan bir virüs, iki ülke arasında çıkacak olan savaşa katılan dünya, kötü şartlara maruz kalan bir ülke ve bu ülkeyi kurtaracak iki kişi.
Bir doktor.
Bir asker.
Ve o asker ölü bilinen bir asker, o asker kimselerin bilmediği bir komutan...
Bir hafta içinde üç bölüm ha? Nasıl böyle daha mı güzel yoksa uzun süreli arayı açmalı mıyım? 🌱
Keyifli okumalar 👋🏻
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
▪¤▪¤▪¤▪¤▪¤▪¤▪¤▪¤▪¤▪¤▪¤
30. Bölüm : İLK DEFA SİVİL HİSSETMEK
Dışarıda ki bahar esintisi gibiydi hayat. Esintinin başlangıcı küçük ama olayların başlangıcını barındıran kadar sessiz, ilerleyişi kadar esrarengiz, döngüyü değiştirecek kadar hızlı ve esintiye son verdiği an kadar büyük götürüler sebebiydi. Küçük başlayan acıların, külleriydi batırılan. Peki o küller Anka' yı doğurmuyor muydu? Anka aslında baştan başa esintinin ta kendisiydi. Sadece bir tırtılın dönüşüm süreci gibi başlangıcı esintili, kelebeğe dönüşüm süreci gibi yıkımlıydı.
Anka hem sorunu, hemde umudu getiren hayali bir kuştu.
Eskiden o kuşun yaktığı yerleri şu an umudu sarıyordu. Şimdi Zümrüdüanka' nın kanatlarını çırpışı, GÜNDEM ailesinin içinde sesi yankılana yankılana büyüyordu.
"Eren' im. Oğlum. Yaşıyor mu?" Pamuk Hanım, gözlerinden yaşlar süzüle süzüle sayıklamaya devam ediyordu.
Yakut Bey' in de direnci kalmamış, oturduğu koltuğa bedenini salmıştı. Sağlık görevlileri hızla olaya müdahale ederken, Erva yanında babasıyla ilgilenen kıza döndü. "2 mg Dormicum sedasyon* hazırla" Hemşire hızla kafasını sallayarak çantasını açtı.
Sakinleştiriciler enjekte edildikten sonra Erva beklemek için tekli koltuğa kendini attı. Saltuk hemen yanına gelip koltuğun başlığına oturdu ve kadını kendine çekti. Erva bu davetkâr yaslanışa memnun olmuştu. Onun sıcak bedenine yaslayıp, rahatlamaya ihtiyacı vardı. Siyah bereli komutan şu an geçici olarak görevde olmadığı için, ayrıca komutanın da rahat izni vermesinden dolayı sivil gibi davranıyordu. Yoksa komutanının karşısında oturmak mümkün değildi.
Genç doktor, yanlarında ki üniformalı adama baktı. Erva onun kim olduğunu bilmediği için Saltuk onu bilgilendirmek adına kulağına eğildi. Kadının rütbeler ile arasının iyi olmadığını biliyordu.
"TSK' de, en yüksek üstsubay rütbesi Albay' dır. Zeynel Konutanın' ın emriyle, kurul kararını Türkiye' de deruhte etmek için görevlendirilmiş. Bu adam, benim üç üst rütbe komutanım Albay Galip FEHMİ."
Erva başını sallayarak sevdiği adamı onayladı ve Albay' a dönüp gülümseye çalıştı. "Bu görevi benim söylememe izin verdiğiniz için teşekkür ederim. Ben Erva GÜNDEM. Siyah bereli çaylak askerin ablasıyım" Kendisini nihayet doğru düzgün tanıtan kadın, sıkıntıyla nefes alırken adam da ona dönmüştü.
Galip' te genç doktorun uzattığı elini, uzun süre havada bırakmamak adına sıktı. "Albay Galip FEHMİ. Tanıştığımıza memnun oldum doktor hanım. İsminizi Zeynel komutanımdan sık sık duyuyorum." Kadın elini çekince kibarca gülümseye çalıştı.
