Dünyayı sarsan bir virüs, iki ülke arasında çıkacak olan savaşa katılan dünya, kötü şartlara maruz kalan bir ülke ve bu ülkeyi kurtaracak iki kişi.
Bir doktor.
Bir asker.
Ve o asker ölü bilinen bir asker, o asker kimselerin bilmediği bir komutan...
Söz verdiğim gibi hemen ikinci bölümü yayınlıyorum. Bu arada diğer bölümde yorum yapan ponçirellalarım, yorumlarınız sizin gibi ponçik. Öpüldünüz ❤️
Keyifli okumalar 👋🏻
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
▪¤▪¤▪¤▪¤▪¤▪¤▪¤▪¤▪¤▪¤▪¤
37. Bölüm : ŞANSLARIN DOĞUŞU
İnsan doğumdan ölüme kadar adım atar.
Yürümek için, dik ve güçlü durmak için, mesleğini yapmak için, istediğine ulaşmak için ve pişman olmamak için. Geriye dönüp baktığında keşke dememek için adım atar insan. Bunda yaşın bir önemi yoktur. Her zaman olduğu gibi hevesin ve cesaretin bir önemi vardı.
Saltuk ise bu cesareti, kendisine dik durarak ve kendinden emin bir nefes çekerek kanıtladı. ''Binlerce yanlışım olsa yine sana gelirim'' diye mırıldanırken elinde yemek tabldotuyla ayakta dikiliyordu. ''Çünkü bütün yanlışlarım, senin kadar eşsiz bir doğruyu kaybettiremez bana.''
Sude ve Orhan' la günün özetini yaparken, yemeğini yiyen kadının dikkati, karşısında ki sandalyenin çekilmesiyle son bulmuştu. Sadece bir saat dinlenebilmişti. Bu yüzden yüzünde huzursuz bir ifade vardı ancak bu karşısına oturan adamı görene kadardı.
Benim için her şey tek taraflıdır. Ta ki sana kadar.
Niyetim seni basit göstermek değildi.
Yaşadığımız her şey benim için hayal kadar güzeldi.
Senle olan her şey güzel.
Sadece bir saat önce, adamın dedikleri kulaklarında bir bir çınladı kadının. Üç haftadır köşe bucak kaçtığı adam, kendisi sayesinde yanına yanaşmayan adam, şimdi karşısına geçmiş oturmuştu. Yüzünde gergin haline tezat rahatlamış bir ifade vardı.
Dediği gibi akşam yemekte görüşmek için mi yanına gelip karşısına oturmuştu?
''Oturmamda sakınca var mı?''
''Hayır olur mu öyle şey?'' Acelece konuştu Sude hemşire.
''Zaten biz de kalkacaktık.'' Orhan' ın hafif gülümseyen yüzü, açıklamasıyla samimi bir hal oluştururken Sude ile birlikte ayaklandılar. Tabldotlarını alıp uzaklaşan ikiliye kısa bir bakış atan genç adam, sevdiği gözlerin dikkatle kendisinde dolaşması üzerine ona döndü.
''Dinlenebildin mi?''
''Az çok, evet''
Saltuk dudaklarını birbirine bastırıp kafasını salladı ve yemeğini yemeğe başladı. Erva' nın bakışlarının üzerinde olduğunu biliyordu ama takmamaya çalışıyordu. Şayet o gözlerde ki duygu çelişkileri adamı rahatsız ediyordu.
