VALU - Number 5

1.4

Bölüm 15: Deliler

Valentina'nın anlatımı:

"Onu buradan nasıl çıkartacağız?" Diye fısıldadım oturduğum sandalyeden yanımda oturan adama.

Şu an bir hastanedeydik. Bir deli hastanesinde. Five'ın ve o komik adamın söylediğine göre Diego burada. Asıl sorun buraya nasıl girmiş olduğu..

Gerçekten. Diego ile bir sorunum yok. Ancak sen geçmişe gelip o zamanın başkanına saldırırsan -ki gazetede yazana göre ona yakın bir zamanda suikasta uğrayacağını söylemiş- seni deli hastanesine atmaları normal bir şey.

"Biz değil." Diye Five, yüzündeki sinir bozucu gülümseme ile kapıya sabitleği gözlerini bir anlığına bana çevirdi. "Sen yapacaksın."

"Ne demek sen y-"

Kulaklarıma gelen sesler ile daha başlamadığım kavgaya son verdim. Bunu Five da fark etmiş olmalı ki neden sustuğumu sorgulamadı. Birkaç saniye sonra camın önünden geçen adamla göz göze geldim.

Diego Hargreeves beyazlar içerisinde içeriye girdiğinde kaşlarımı kaldırmıştım. Bu hatırladığım adam değildi. Biraz daha... nasıl söylesem?.. Değişikti, bir deliye benziyordu.

"Five" gözleri bana çevrildi, kaşlarını kaldırdı "Valu..?"

"Selam Diego."

Önümüze gelip karşımızdaki sandalyeye otururken ona başımla küçük bir selam verdim.

"Beyaz yakışmış."

"Nihayet gelebildin."

Kapıda dikilen görevlilerin zihinlerinde girip odadan çıkmalarını emrettim onlara. Adamlar boş gözlerle bize bakmayı kesip arkalarını dönerek odadan çıktıklarında artık güvenle konuşabilirdik. Gerçi Five'ın bu durum pek umurunda değildi. Çoktan Diego ile küçük bir tartışmaya girmişti bile. Gözlerimi devirdim. Madem beni beklemeyeceksin konuşmak için, o zaman neden yanında getirdin?

"Diğerleri nerede?" Diye sordum, soruyu ortaya atmıştım. Bakışlarım iki kardeş arasında gezindi, ikisi de bilmiyor muydu yani?

"Sizinle değiller mi?"

"Bizimle olsalar sana bu soruyu sormazdım."

Diego öne eğildiği masaya biraz daha yaklaştı. Çattığı kaşları ile gözlerini bana çevirip bir şey demek için ağzını açtı. Tam bir şeyler söyleyecekti ki Five onun sözünü daha başlamadan kesti.

"Buluruz." Dedi, sesinden bu konunun çok da önemli olmadığını anlatmak istiyordu sanki. "Ne zamandır buradasın?"

"75 gündür."

Kaşlarımı kaldırdım ve Five'a baktım. Hepimizi son dört yıla dağıtmayı nasıl başarmıştı acaba?

"Commerce ve Knox'ın arka sokağına indim. Siz?"

Five ona attığım imalı bakışlara gözlerini devirdi. Yeniden kardeşine dönerken dudaklarını birbirine bastırdı, derin bir nefes aldığını duyabiliyordum.

"Bu sabah geldim." Diye yanıtladı kardeşini.

Diego'nun bakışlarını üzerimde hissediyordum. Yüzüme sevimli bir gülücük yerleştirdim kollarımı birbirine bağladım.

"Dört yıl önce geldim."

Bakışlarım Five ile kesişmemişti, ancak onun gözlerini devirdiğini biliyordum. Kendi kendine ağzının içerisinde bir şeyler homurdandığını duydum. Ne söylediği anlaşılmıyordu, pek de umrumda değildi zaten.