1 Ekim 1989 saat 12.00'de dünya genelinde 43 kadın doğum yaptı. Gün başladığında o kadınların hiçbirinin hamile olmaması oldukça sıra dışıydı.
Zaman tıpkı bir gür bir şekilde akan nehir gibi hızla akıp geçti ve kendisini tekrar etti. Kıyamet günü g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 17: Sır
Başını elleri arasına almış, kulaklarını kapatıyordu. Oturduğu koltukta dizlerini kendilerini kendisine çekmiş ve küçücük kalmıştı. Hiçbir şey duymamaya kafasında dolanan sesleri susturmaya çalışıyordu ancak önünde kavga eden iki kişi var iken bu oldukça zordu.
Dudaklarını birbirine bastırdı, düşünmeye ihtiyacı vardı. Sessizce kafasını toplamalıydı.
"Babam bu suikasta karışmış olmasa şaşardım!"
Five Hargreeves gerginlikle ensesini kaşıdı. Odada ileri geri yürümeyi bırakıp kardeşine döndü "Acele hüküm veriyorsun."
"Güneşli bir Dallas gününde tam başkanın vurulduğu an o tepede Siyah Şemsiyesi ve kaçak bir suikastçı ile ne bok yiyordu o zaman?!"
"Kötü görünüyor, kabul."
"İşareti babam vermiş, belli."
Five kardeşine yaklaştı, sakinleşmesi gerekiyordu. Bu bir yanlış anlaşılma olabilirdi. Babası her şeyi yapardı evet. Ama bir suikast mı? Bu onu bile aşıyordu.
"Sakin ol Diego. Ciddiyim."
Diego sakinleşmedi. Onun yerine aklına yeni bir şey gelmiş gibi kardeşine döndü.
"Çok mantıklı. Hazel sana bunu söylemeye çalışıyordu. Babamı durdurmalıyız."
"Diego, bir sakin ol. Babam bir melek değildi ama başkana suikast mı? Hiç babamlık değil."
"Sen ne bilirsin? Altın yıllarında ortada yoktun."
Kaşlarını çattı, bu da ne demek oluyordu şimdi?
"Ortada mı yoktum? Benim hayatım çok mu kolaydı?" Ona doğru bir adım attı, parmağını adamın göğsüne vurdu "45 yıl yapayanlız yaşadım!"
Derin bir nefes verdi, gözleri köşede oturan kıza kaydı bir an. Başını salladı ve yeniden kardeşine döndü "Şu an bu konuşmayı yapmaya vaktimiz yok."
Düşünceli bir şekilde arkasını döndü, odayı turlarken kendi kendine konuşuyor gibiydi. "Babam belli ki Dallas'ta bakarsın zaman çizgisini düzeltmemize yardım edebilir."
"Dallas büyük bir yer. Önce bulmamız lazım."
Lydia ile olan o anısına odaklanmaya çalıştı. Ne demişti kadın ona?
"Keşke insanları ve adreslerini bulmanın eski usul, kolay bir yolu olsaydı."
Gözlerini kırpıştırdı. "Sadece son bir işim kaldı. Onu yaptıktan sonra tamamen ayrılacağım." Son bir iş.
Düşündü. Aklına gelen şeyler ile dondu. Bu iş başkanı öldürmek idi. Lydia sözünü tutmuştu. Son işini yerine getirmiş ve oradan ayrılmıştı.
