1 Ekim 1989 saat 12.00'de dünya genelinde 43 kadın doğum yaptı. Gün başladığında o kadınların hiçbirinin hamile olmaması oldukça sıra dışıydı.
Zaman tıpkı bir gür bir şekilde akan nehir gibi hızla akıp geçti ve kendisini tekrar etti. Kıyamet günü g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 14: Dallas
10 Ekim 1959 : Dallas
Karanlık bir sokakta birden bire mavi ışıklar belirdi ve bir portal yoktan var oldu. Portalın içerisinden küçük bir kız çocuğu düştü yere. Düşünü yavaşlatmak adına küçük bir takla attı ve tıpkı bir kedi gibi ayakları üzerine kalktı.
Kimse tanımıyordu bu küçük kızı burada. Yabancıydı o. Hem burada yaşayan insanlar için, hem de bu zaman için yabancıydı.
Başını kaldırdı ve kapanmaya başlamış olan portala baktı telaşla. Zihninden binlerce düşünce geçiyordu. Binlerce soru vardı.
"Five!?"
Portal kapanmadan hemen önce ona ulaşmaya çalıştı, ancak geç kalmış o daha hareket edemeden kapanmıştı.
*
"Kayıp mı oldun küçük?" Başını kaldırdı, tepesinde bir kadın duruyordu. Oldukça yakından tanıyordu bu kadını kız. Nasıl unutabilirdi ki zaten, kendisini bir ölüm makinesine dönüştüren o kadını.
"Neden bu kadar uzun sürdü?" Diye sordu memnuniyetsiz bir şekilde. Ona haber yollayalı saatler olmuştu. Ancak o daha yeni gelmişti. Valentina Genova beklemeyi sevmezdi. Hem de hiç. Lydia bunu biliyordu.
"İşlerim vardı." Elini uzattı ve kızı sertçe çekerek kaldırdı. Yeniden konuştuğunda umursamaz bir ifade vardı suratında, ancak sesindeki merak kendisini belli etmekten kaçınmamıştı "Senin şu Five'a ne oldu?"
Umursamaz tavırla omuz silkmişti. Aklından silmeye çalıştığı sorular yeniden zihnine dolduğunda yüzü düştü. Yere sabitledi bakışlarını.
"Sanırım beni terk etti." Duraksadı, eskiden sorun etmediği ancak şimdi düşünmenin bile canını yaktığı ihtimal aklına geldiğinde yüzünü buruşturdu. "Ölmüş de olabilir."
*
25 Kasım 1963 : Dallas
Five Hargreeves küçük kızın aksine güneşli bir Dallas gününe giriş yaptı. Portaldan aşağı sert bir düşüş yaşadı.ancak kendisini toparlaması o kadar da uzun sürmedi.
Kızın düşündüğünün aksine onu terk etmemişti. Yada ölmemişti.
Ayağa kalkıp haftada hala açık duran portala baktı. Gözlerini kıstı, parlaklığı gözünü alıyordu.
"Valentina?!" Diye seslendi portala, "Luther?!"
Herkes neredeydi?
"Diego!"
Portal kapandı. Hemen arkasından bir ses ulaştı kulağına. Tanıdık bir kişinin kahkahasıydı bu. Arkasını döndü merakla. Ardı arkası kesilmeyen silah sesleri kulağına ulaşırken artık koşuyordu.
