Selam tatlımlar.
Eski bölümleri kaldırılmasını bazılarınız istemedi. Benimde aklıma böyle bir çözüm geldi. Yeni düzenlenmiş bölümleri bu şekilde atmaya karar verdim. Bakalım beğenecek misiniz? Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
Keyifli okumalar...
instagram: arife.byndr
twitter: arifebyndr
Nefes al. Nefes ver. Nefes al. Nefes ver. Birazdan gördüğüm bu kâbus bitecekti. Annem gelecek ve beni bu kâbustan çekip çıkaracaktı. Görüntüler gitti. Uzaktan annemin sesini duymaya başladım. Beni omzumdan tutup sarsıyordu. Hissediyordum fakat gözlerimi açamıyordum. Hıçkırarak iç çektiğimi hissediyordum. Yine de gözlerimi açamıyordum. Derin bir nefes alıp, gözlerimi yavaşça araladığım da annemin güzel yüzü ile karşılaştım. Olayın üstünden altı ay geçmişti fakat ben aynı acıyı hissediyordum. Acıdan ziyade gördüğüm görüntüler midemi bulandırıyordu. Bunun sebebini hala anlamış değildim.
Annem elleriyle yüzümü avuçladı "İyi misin?" Diye konuştuğunda dilim damağım kuruduğu için başımı sallamakla yetindim.
Yatakta sırt üstü yatıp, gözümden düşen bir damla gözyaşına içimden küfür ettim. Sonunda sesimi bulduğum da "Neden?" diyerek seslice yakarışta bulundum.
"Altı ay olacak ve ben hala bu lanet olası saçma kâbusları görüyorum." Ellerimle alnımı ovaladım. Artık onu sevmiyordum. Bende ki bütün hislerini o gün söküp almıştı yüreğimden. Ona güvendiğim için kendimi aptal hissediyordum. Sıkıntıyla nefesimi vererek, gözlerimi kapattım.
"Psikoloğa gitmende ısrar ediyorum" diyerek konuştu annem. Gözlerimi devirdim kapalı olmalarına rağmen. Annemin haklı olduğunun da farkındaydım. Bu gidişle o yol görünüyordu bana. Anneme göre psikoloğa gidersem bu acılardan daha çabuk kurtulurdum. Ona göre sadece kendime eziyet ediyormuşum. Haklı mıydı? Belki evet. Mazoşist yanım bu duyguları zevkle karşılasa da, bunun doğru olmadığını farkında olacak kadar delirmemiştim.
İlk zamanlarda her gece bu kâbusu görürdüm fakat gün geçtikçe azalmaya başlasa da, bu defa kâbuslarım farklı olmaya başlamıştı. O kadınlardan biri ben oluyordum ve bu iğrenç bir durumdu. Aldatılmak bir yana, girilen bir iddia üstüne bekâretimi kaybetmiştim. Eğer o gece sarhoş olmasaydım belki de bunu yapacak cesareti kendimde bulamazdım. Hiçbir şey hatırlamıyordum fakat sabah uyandığımda yatakta kan lekesi vardı. Bu tamamen benim aptallığımdı. Kendimi her Allah'ın günü suçlamaktan usanmıştım. Annem olayın iç yüzünü bilmiyordu. Aldatıldığımı biliyordu ama üstüme girilen iddiadan haberi yoktu. Bu yüzden etkisinden neden kurtulamadığımı anlamıyordu da. İçine kapanık bir insandım ama bu olaydan sonra daha da içime kapanmıştım. Kimseyle konuşmuyor ve görüşmüyordum.
"Hadi kalk kahvaltı yapalım." Altı ayda beş kilo vermiştim. Sevdiğiniz adam tarafından aldatılmak ve üstünüze iddiaya girmesi elbette sizi mahvediyordu. İştahım üç aydır daha iyiydi fakat yemek yememin sebebi vitamin ilaçları ve iştah açıcı haplar kullanmamdan kaynaklıydı.
Annem odamdan çıkarken, yataktan kalktım. Odamla bitişik olan lavaboya girip elimi yüzümü yıkadım. Soğuk fayans ayaklarımı üşütürken, ayak parmaklarımı kıpırdattım. Havlu ile yüzümü kuruladım. Kötü kâbusların belirtisi olan, gözaltı morluklarım bana el sallıyordu. Yüzümü nemlendirici ile boca edip, güzel bir kapatıcı ile morluklarımı kapattım. Solgun yüzüme renk vermesi için, allık ile yanaklarımı renklendirdim. Babamın beni böyle görmesini istemiyordum. Görürse üzülürdü. Lavabodan çıkıp, odama geri döndüğümde dolabımın kapaklarını açtım. Yeni düzenlenmiş dolabımı dağıtmak istesem de, Yeliz teyzeye bunu yapamayacak kadar delirmemiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seni Çok Güzel Seveceğim
Teen Fiction"Onu kıskanıyorsun" diye eğlenir bir ses tonuyla konuşmuştu. "Çokta değil" diyerek hızla yanıtladım onu. "Ama kıskanıyorsun" dediğinde "Belki biraz" dedim sinirle. "Sonuçta kıskanıyorsun" dediğinde tekrar "Mert lütfen" diyerek sinirle soludum.
