"Onu kıskanıyorsun" diye eğlenir bir ses tonuyla konuşmuştu.
"Çokta değil" diyerek hızla yanıtladım onu.
"Ama kıskanıyorsun" dediğinde "Belki biraz" dedim sinirle.
"Sonuçta kıskanıyorsun" dediğinde tekrar "Mert lütfen" diyerek sinirle soludum.
Dedim ki sizi daha fazla bekletmeyeyim. Kısa da olsa bölüm yazayım. Aslında tamamını yazıp öyle atacaktım fakat dedim yazdığım kadarını atayım..
Keyifli okumalar. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
( instagram: arife.byndr )
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gördüğüm kâbuslar beni artık yıpratıyordu. Soğuk iliklerime kadar işlemişti. Karanlık bir ormandaydım. Bu bana Mert'i anımsattı. Topraklı zemin ayağımın altında garip sesler çıkarırken, kalın gövdeli ağaçların arasında yavaşça yürümeye devam ettim. Uyanmam gerekti. Yine onu görecektim. Göğüs kafesime oturan büyük korku bütün bedenime yayıldı.
"Mert!" diye bağırdım. Korkuyordum. Yanımda olması gerekti. O yanımda olduğu zaman her şey daha güzeldi. Birkaç yavaş adım daha attığım da onu gördüm.
Kanlar içinde karşımda dikiliyordu. Üstünde teninin aksine siyah bir elbise vardı. Elleri kanlıydı ve bana doğru uzandığında "Hayır" diye bir fısıltı döküldü dudaklarımdan. Birkaç adım gerilerken "Mert" diye haykırdım. Yanımda olmak zorundaydı. Korkuyordum ve o burada yoktu. Neden kâbusuma müdahale etmiyordu. Neden beni uyandırmıyordu?
"Beni öldürdün!" diye fısıltıyla konuştu Derin. Kafamı delirmiş gibi iki yana sallarken, her şey bulanıklaştı ve bir an da kanlı yüzüyle yüze geldim. İrkilerek geriledim. Gözyaşlarım sicim sicim gözlerimi terk ederken "Sen bunu hak ettin!" diye ağlayarak konuştum.
"O zaman senin beni öldürmen gerekti" dedi yankıyı andıran sesiyle. Elimde hissettiğim metalik soğukla irkildim. Bunu yapamazdım. Ne kadar kötü biri olsa da ölmeyi hak etmemişti. Hiçbir canlı ölümü hak etmezdi ki!
"Ben yapamam" dedim ağlayarak. Ağır çekimde bedenimin etrafında dönerek "Seni zavallı!" diyerek kahkaha attığında irkilerek ondan birkaç adım daha uzaklaştım.
"Ben zavallı değilim!" diyerek silahı ona doğrulttum. Bu benim isteğim dışında olmuştu. Sanki biri elimi kavrayıp, ona silahı hizalamamı sağlamıştı. Elimin üstünde hissettiğim ağırlık ile başımı yana çevirdim. Karanlıkta yeşil gözlerini görebiliyordum "Öldür onu." Dedi Mert kulağıma doğru fısıldayarak.
"Evet, öldür beni!" diyerek kahkaha attı Derin "Zaten bir defa öldürdünüz. Bir defa daha ölmem bir şeyi değiştirmez." Diyerek alayla konuştu. Mert elimi sıkıca tutarken "Sen bunu hak ettin. Bizden uzak durmanı defalarca söyledim. Sen ne yaptın? Eve beni öldürmek için geldin!" diyerek bağırdım.
"Seni orada öldürmeliydim." Diyerek acımasızca konuştu. Göğüs kafesim öfkeyle inip kalkarken "Buna izin vermezdim." Diyerek tekrar bağırdım. Alayla başını sallarken, Mert elimi sıkıca tutup "Öldür onu" diye fısıldadı tekrar kulağıma.
