"Onu kıskanıyorsun" diye eğlenir bir ses tonuyla konuşmuştu.
"Çokta değil" diyerek hızla yanıtladım onu.
"Ama kıskanıyorsun" dediğinde "Belki biraz" dedim sinirle.
"Sonuçta kıskanıyorsun" dediğinde tekrar "Mert lütfen" diyerek sinirle soludum.
Bildiğiniz üzere ülkemizde korona vakaları artıyor. hepimiz bilinçli insanlarız. Evde kalın. Kitap okuyun, müzik dinleyin, film izleyin lakin mümkün olduğunca dışarıya çıkmayın. Her şeyden önce sağlık. Can sıkıntısı nefes alamamaktan iyidir. Umarım dışarıya çıkmıyorsunuzdur. Bu virüs her ne kadar bizler için kötü olsa da benim yararıma oldu. Fabrika süresiz tatile girdi. Ne zaman döneceğimiz belli değil. Elimden geldiğince kısa da olsa her gün bölüm atmaya çalışacağım. Kendinize dikkat edin. Allah'a emanet olun.
instagram: arife.byndr
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nefesimi tutmuş, karşımda ki manzaraya bakıyordum. Kaşlarımı çattım. Kalbim heyecanla çarptı. Nefesim boğazımda tıkandı. Yutkunmaya çalıştım. Titreyen ellerim kapının kulpuna gittiğinde "Sakın!" dedi Oğuzhan fısıltıyla. Yan aynadan arkaya baktım. Derin, arabadan inip yürümeye başladığında burnumun direği sızladı. Üstüme atılan topraktan kurtulmak istercesine ruhum savaş içindeydi. Ne yapacağımı bilemediğim bir şekilde bakışlarımı Oğuzhan'a çevirdim.
"Ben onu bırakamam." Deyip burnumu çektim. Bunu ona yapamazdım. Öylece çekip gidemezdim. Karnımda onun bebeğini taşırken bu yaptığım Mert'e haksızlıktı. Hızla kapıyı açtığımda "Berrak, hayır." Diyerek endişeyle konuştu Oğuzhan.
Derin, Mert'in karşısına dikildi. Mert gözlerini bana sabitlediğin de dipsiz ormanlarına aşkla baktım. Derin elini arkasına attığında silahını çıkartacağını fark ettim. Başını geriye çevirdiğinde olduğum yerde duraksadım. Olayın gerçekliği yüzüme tokat gibi çarptı. Mert'e gerçeği söylersem, ortalık karışacaktı. Belki Mert, ben, Ali veya Burak vurulabilirdi. Oğuzhan'ın, Derin'i öldürmek için kurduğu cümle aklıma gelince bakışlarımı ona çevirdim. Temkinli ve atakta bekliyordu. Gözyaşlarım benden bağımsız akarken, elimin tersiyle burnumu sildim. Mert'in sert adımları beynime balyoz gibi inerken, Oğuzhan yanıma geldi hızlı adımlarla ve beni arkasına aldı.
Mert sinirle çenesini sıkarak "Çekil önümden." Diyerek hırladı. Ellerim Oğuzhan'ın montuna kavrarken, bakışlarım Derin'in üstündeydi. Elini silahtan çekmiş, yavaş adımlarla bize doğru geliyordu.
"Hayır." Diyerek sakince yanıtladı onu Oğuzhan. Mert elini kaldırıp, Oğuzhan'ı omuzundan itelediğinde birbirlerinin yakalarına iki kuduz köpek gibi yapışmıştılar. Dehşetle onlara bakarken "Durun!" diyerek bağırdım ağlayarak. Acizliğime sinirlenirken, hıçkırıklarım arasından "Yapmayın!" diyerek tekrar bağırdım. Mert sert gözlerini bana çevirdiğinde ruhumu bedenimden çıkarmış kendi bedenine çekmişti. Hipnotize olmuş gözlerimle ona bakarken "Tek bir sebep istiyorum senden!" diyerek bağırdı yüzüme. İrkildim. Yaşlı gözlerimle ona baktım. Yüreğim daralıyor nefes almakta güçlük çekiyordum.
