THE BREADWINNER

DI-SI O T S O

DI-SI OTSO

-

Pagmulat ng mata'y nasinagan ko ay isang kuwartong purong kulay puti, PS: wala ako sa hospital ah, 'wag ka excited na matsugi ako.

Siguro dito ako inihiga ni boss kagabi. Nakatulog kasi ako sa salas niya kagabi, dala ng pagod at antok.
Iniscan ko ang paligid, napaka moderno, e itong kuwartong ito, mas malaki pa sa inuupahan namin ng mga kapatid ko.

Speaking of mga kapatid, OWEMJI!

Napatingin ako sa orasan na nakasabit sa dingding, ALAS NUEBE??!
Kailangan ko mg umuwi! Shitness, hindi ko naasikaso mga kapatid ko!

Dali dali akong nagsuklay, nakita ko rin sa gilid iyong mga pinamili ko at mga gamit, dali-dali ko itong kinuha at lumabas sa silid. Syempre, inayos ko muna bago lumabas hanue, may hiya pa namam ako kahit papaano :<

Napatingin Ako sa paligid at namangha, dahil tunay na may kalakihan itong mansyon na ito!
Hindi pa ako nakakababa totally ng hagdaan, may kashungahan na pumasok sa kokote ko.

Inayos ko ang aking postura, kumembot kembot habang naglalakad pababa ng hagdan, umarte na parang donya, napangiwi ako.
Ayan, daig ko pa iyong mga adik na muntikan nang mang araro sa'kin kagabe, boiset na yan.

Naputol ang aking pag momonologue ng may naramdaman akong humawak sa balikat ko.

Lordie, hindi niyo naman sinabing haunted mansion itong mansyon ni Boss

Akmang tatakbo na ako pababa ng biglaang tumawa si boss ng napaka bongga.

“HAHAHAHAHA, I.. I.. HAHAHAHA”
Napangiwi ako. Imagine, gan'tong kagwapong lalaki, halimaw tumawa. Buti nalang fugi si boss haizz.

Sinamaan ko siya ng tingin. “Ano kaba boss, papatayin mo ba 'ko?!”
Seryoso ako habang siya pigil parin ng tawa, seryoso, tawang tawa talaga siya?

Maya maya'y inagaw niya ang mga supot na hawak ko. Huli na rin upang mabawi ko ito, masyado siyang malakas para palagan. “I already told you, don't call me boss when we're outside the company. And let me take care of these, and you, as an exchange sa pang-iwan ko sayo kagabi, let me drop you at your place, please?”

Akmang ibubuka ko ang bibig ko para sana sumagot, pero inunahan ako ni boss. Ngumiti siya, iyun tuloy, litaw dimples niya, “Okay, all settled then, halikana, pero bago ang lahat, eat this.” iniabot niya ang isang lalagyan, napakunot ang noo ko. Piste naman 'tong si boss, hindi na'ko hinayaang magtalk. Binuksan ko iyong lalagayan, nakita ko ay dalawang sandwich, hindi basta sandwich, parang spesyal sandwich.

“Auh, salamat boss, ay Trevor pala. Nag-abala ka pa tuloy, tyaka good morning pala..”
Hindi ko talaga alam sasabihin ko kay Boss, feeling ko nawaldas na lahat ng topic na mayroon ako.

Kilala ako bilang ratrat, madaldal, na babae, pero pag kausap ko na ay si Boss, natatauptop bibig ko.

“Good morning too Eva, and for your information, hindi yan abala, okay?.. You're in danger last night, but where  am i? Instead of guarding you, i'm Sleeping above my bed. And for that stupidity of mine, i'll do an exchange, i promise my self that i'll take care of you, three times. But before all of those, i'll ask a permission. If you'll let me guard you, morning, afternoon, evenings..”

Sa pagkahaba haba ng mga salita ni boss, feeling ko dumugo brain cells ko, lalo na in-english ako T_T. Pero, naisip ko rin, what's the point doing all of those kung wala naman siyang responsebilidad sa'kin?

“Naapreciate ko iyong ipinaparating mo, pero, hindi mo ako responsibility Trevor, gusto kita, at oo gusto mo'ko, hindi meaning 'non nakakulong na tayo sa isa't isa, una sa lahat, walang tayo..” may mabigat na dumagan sa dibdib ko. Nahihirapan akong huminga. Ako mismo nalagutan sa sinabi ko.
Umagang kaydrama.
Namutawi ang katahimikan ng atmospera. Ngunit binasag iyon ni boss