THE BREADWINNER

V E I N T E D O S

—

“Ui, hindi ka pa ba tapos? Kanina pa 'ko nakikiliti sa kakahalik mo!”

Kahit Anong tulak ko sakanya ay hindi siya nagpumiglas. Kanina niya pa pinagtitripan leeg, pisnge at labi ko. Mabuti nalang at nasa tamang pagiisip pa 'ko kung hindi ay iisipin kong naka-droga itong si Trevor. Masyadong adik sa halik!

“You don't want me anymore huh?”
Pagiinarte niya.

Aba, nag tatampo pa?

Simula ng eksena kanina sa opisina, noong sinagot ko siya, mas naging clingy pa siya kesa sa nakaraan.
Maski ako ay nagulat sa biglaan kong pag sagot sa kaniya, ngunit hindi naman ako nagsisisi sa naging desisyon ko, bagkus ay tuwang tuwa ako.

Napatingin ako sa lalaking nakadantay ngayon saakin. Napakahigpit ng pagkayakap. Parang walang bukas. Hindi ko inakala na mamahalin ko siya. Hindi ko inakala na magmamahalan kaming dalawa. Pero eto. Trevor ko.

“Tampo na talaga ako. You're ignoring me sweetie.” batid kong joki joki niya lang ang pagtatampo niya ngunit hindi maiiwasang panggigilan siya. Napaka cute niya!

“Ang cute mo naman.” ngiting sabi ko na ikinapula ng tainga niya.
“Asus, kinilig ka noh pogi, ikaw naman kase napaka pa baby mo, halika nga” pagkatapos ay niyakap ko din siya ng mahigpit. Halos ayaw ko na siyang pakawalan. Ayaw namin pakawalan ang isa't isa.

“Thank you.” napatingin ako kay Trevor ng sabihin niya iyon. “Thank you for giving me your trust. Thank you for everything. And thank you for loving me.”

Nakangiting hinaplos ko ang pisngi niya. His words touched my heart.

“Don't need to thank me for loving you 'cause it is worth it. And I'm willing to do everything para mapanatili itong pagmamahalan natin. I'm not a perfect girlfriend pero paliligayahin kita.”

Ng mapatingin ako sakanya ay kitang kita ko ang pag alon ng adams apple niya. Lalo ring namula ang kaniyang mukha.
May mali ba sa sinabi ko?

“P-paliligayahin?” nanunuyang ulit niya sa sinabi ko. Nagungot naman noo ko. May problema ba sa sinabi ko? Anong masama sa--!

Ibang ligaya iniisip niya!

-

“Ate, sa makalawa na bertdey ni Romrom, sana makapaghanda tayo.”
Otomatikong napatingin ako kay Pat. Oo nga pala, bakit koba nakalimutan iyon?

Kasi masyado ka natuon kay Trevor

Inirapan ko nalang ang naisip ko.

Kung sa makalawa nga ay kailangan ko na palang maghanda. Ngayomg medyo nakakaluwagluwag kami, masisiguro ko na makakapaghanda ako ngayong kaarawan ni rom. Nagulat ako ng hinawakan ako sa braso ni Rom.

“Atwe, gustwo ni Rom lawruan, yung tsotse tyaka beng beng!” hindi ko na napigilan ang sariling bumulalas ng tawa.

Laruan lang ang nais, bakit hindi mo pag bigyan.

Ngumiti ako kay Rom. Nangangako ako, simula ngayon matutugunan ko na mga pangangailangan niyo mga kapatid.

“Sige ba! Hindi lang iyon dahil ipapasyal kita at ibibili ng keyk! Diba gusto mo 'yon? Cake?” napuno ng tawanan ang lamesa namin.

Eto ang mga pangyayaring hindi ko gusto matapos. Ganon na rin ang senaryo saming dalawa ni Trevor. Hindi ko inakalang isang araw ay magiging ganto ako kasaya. Kaya pag may nawala sa mga kasiyahan ko, hindi ko alam siguro'y mamamatay ako.

—

Gaya ng nakasanayan, maaga palang ay naghahanda na ko para sa pagpasok sa trabaho, at pagpasok ng mga bata sa skuwelahan. Masyadong napasarap ang tulog ko. Kaya medyo nahuhuli kami sa oras ngayon.