Encore [oude versie]

Achtentwintig.

Achtentwintig

Lynn

Het oorverdovende gejoel en gejuich wat om hun heen klonk negeerde Lynn compleet. Ze had alleen aandacht voor hem, voor Blake, voor zijn lippen die op dat moment ferm tegen de hare drukten en zijn duimen die zacht over haar wangen streken.

Haar eigen armen sloten zich wanhopig om zijn middel en haar handen grepen zijn klamme shirt vast. Zijn huid was nog warm van de intensiteit van het optreden en gloeide door de stof heen. Blake liet haar lippen een moment los, om haar met een scheve - gelukzalige - grijns aan te kijken.

"Mevrouw Lindfors," mompelde hij terwijl zijn groene - met eyeliner besmeerde - ogen ongelovig over haar gezicht gleden. Hij streek met zijn duim over haar onderlip en zijn vingers drukten in haar hals. Blake bracht zijn heerlijke mond weer gretig op de hare en een kleine kreun ontsnapte vanuit Lynns keel terwijl ze opging in de zoen.

Zijn lippen bewogen over de hare alsof ze nooit weg was geweest, alsof ze verder gingen waar ze die ene middag waren geëindigd, alsof ze hem nooit geweigerd had.

Ze was bang geweest dat hij haar niet meer wilde, bang geweest dat ze zich dingen had verbeeld, bang geweest dat ze hem niet zou vinden. Maar al die angst was overbodig geweest besefte ze zich nu. Nu zijn lippen eindelijk teder maar ook ferm tegen haar waren aangedrukt was ze precies waar ze hoorde te zijn.

Blake gromde terwijl hij de haar intenser zoende, dwingender. Haar lippen spreidden zich automatisch en Lynns hoofd begon te zweven toen zijn zoete smaak haar mond binnendrong, zijn smaak die ze ontzettend had gemist.

Zijn handen gleden over haar hele lichaam, alsof hij wilde voelen dat ze echt was, dat het geen droom was, geen fantasie. Lynn volgde zijn voorbeeld en streek over zijn borst heen naar zijn hoofd en eindigde in zijn wilde haren, die vochtig waren van het zweet.

Ze woelde met haar vingers door de lokken en bracht zijn mond nog krachtiger op die van haar, compleet betoverd en bevangen van de man. Ze wilde hem - meer dan dat ze ooit iemand gewild had - en had het gevoel dat ze boven zichzelf steeg van verlangen, van passie wat door haar bloed pompte en van liefde wat door haar zenuwen gierde.

Zijn tong streelde haar mond lustig en Lynn vergat waar ze was, het enige wat bestond op dat moment was híj, was Blake, was haar mijnheer Zane.

Blake's handen vouwden zich om haar billen heen en hij drukte haar lichaam steviger tegen hem aan terwijl hij zijn mond van haar losmaakte. Hij fronste en keek Lynn puzzelend aan. Lynn voelde haar hart een slag overslaan, bang dat er iets niet goed was.

"Gast, houd je bek," gromde hij tussen zijn tanden door waardoor Lynn hem een moment verbijsterend aankeek.

"Pardon?" zei ze een tikje geagiteerd. "Moet ik mijn bek houden?"

"Jij niet," grinnikte Blake voor hij een hand van haar afhaalde, (de ander bleef stevig op zijn plek) een headset van zijn oor plukte en in zijn achterzak propte. "De jongens hebben vunzige ideeën."

"Hmm," mompelde Lynn voor ze een zachte kus in Blake's hals drukte. "En wat voor een ideeën mogen dat zijn?"

Blake grinnikte en Lynn glimlachte tegen zijn trillende huid aan. Ze hield hem stevig vast, zo stevig als ze kon, en ze voelde de vlinders in haar buik een feestje bouwen terwijl hij haar hoofd tegen hem aandrukte.

"Wat voor een ideeën wil jij dat het zijn, mevrouw Lindfors?" fluisterde hij in haar oor waardoor er een zindering door haar heen schoot. Ze voelde zijn opwinding overduidelijk tegen haar aandrukken en ze kon het niet laten om zacht in zijn oorlel te bijten.