Encore [oude versie]

Zeven.

Lynn

"En wat wilt mevrouw drinken? Ook een borrel?" Bash gaf Blake en Dylan een biertje en keek Lynn vragend aan.

Lynn streek neer op het zachtleren beige bankstel - ze had eerst een paar verdwaalde T-shirts aan de kant geschoven - voor de bus in beweging kwam.

"Ehm, een Cabernet Sauvignon, alstublieft?" vroeg ze hoopvol, zoals ze had verwacht schoten Bash' wenkbrauwen omhoog.

"Pinot Noir misschien?" Ze glimlachte toen zijn blik nog verbaasder werd en ze hoorde Blake naast haar gniffelen.

"Oké, als u echt niet anders hebt dan een Sauvignon Blanc of een Chardonnay." Ze was meer van de rode wijn, maar een redelijke witte ging er ook wel in.

"Chardonnay, helemaal prima," zei Bash voor hij naar het kleine keukentje liep.

Opgelucht liet Lynn haar blik glijden over het imposante, moderne interieur, ze had een smoezelige oude bus verwacht maar dit was alles behalve dat.

"En? Wat vind je?" vroeg Blake nieuwsgierig, Lynn draaide zich bij.

"Uw opruimkwaliteiten vallen nog te betwisten." Ze hield een vieze sok omhoog en gooide deze op de grond. "Maar het interieur is een stuk aangenamer dan verwacht."

"Dan verwacht?" Dylan grinnikte terwijl hij languit in een van de twee fauteuils tegenover de bank hing. "Wat had mevrouw precies verwacht dan?"

"Zwart, heel veel zwart," gaf Lynn met een lachje toe en de twee mannen moesten lachen.

"Ik snap waar je dat vandaan haalt," zei Blake gniffelend terwijl hij zijn donkere lok uit zijn oog streek.

"Alstublieft, mevrouw." Bash was teruggekomen en drukte een blik bier bij Lynn in haar handen voor hij aan de andere kant naast haar neerplofte. "Char-do-pils."

Lynns uitdrukking was blijkbaar erg amusant want de jongens schoten wederom in de lach.

Om zich niet te laten kennen bracht Lynn het blik naar haar lippen en nam voorzichtig een slok van het bittere goedje, bier was niet bepaald haar ding.

"Mijn hemel," mompelde ze terwijl ze met moeite het bier doorslikte. "Wat verschrikkelijk."

"Wen er maar aan, popje," zei Blake met een schouderstootje. "Veel anders hebben we niet."

"Verwacht u nou echt dat ik een week lang bier ga drinken?" Uiterst langzaam - met samengetrokken neus - nam Lynn nog een smerige slok en ze schudde haar hoofd afkeurend heen en weer. "Uch."

"We kunnen straks wel wat anders voor je halen?" stelde Blake grinnikend voor.

"Geen tijd voor, Zane," reageerde een vierde man kortaf die van achter de bus aan kwam wandelen - Lynn keek met grote ogen naar zijn knalblauwe stekels. "Door jou kleine stunt hebben we vertraging opgelopen. We moeten om tien uur vanavond in Albuquerque op het podium staan."

"Crap, gaan we dat redden?" Bash keek hem vragend aan na een blik op zijn horloge. "Het is een rit van tien uur, het is al na twaalven."

"De roadie bus met het materiaal zijn vannacht al vertrokken, dus het podium staat al voor wij er zijn." De man streek neer op de laatste vrije zitplaats - een identieke beige leren stoel als waar Dylan in zat - en keek met een opgetrokken wenkbrauw naar Lynn, die hij nu pas zag zitten.