Encore [oude versie]

Tweeentwintig.

Tweeëntwintig

Blake

"Kom je mee naar het concert vanavond?" vroeg Blake terwijl hij vanaf het bed toekeek hoe Lynn zich in een stel panty's hees. Ze maakte behendig haar zwarte jarretels vast en stapte in een paar torenhoge pumps.

Blake was ontzettend uitgeput van hun uren durende sekathon, maar toch koste het hem de grootste moeite om Lynn niet weer te bespringen.

Lynn in jarretels was namelijk een beeld waar kleine Blake direct van ging steigeren.

Na de tweede gezamenlijke douche - de eerste keer was ze niet veel verder gekomen dan haar eerste kous - had hij toch maar besloten dat ze zich mocht aankleden, hij had zelf immers een concert waar hij naar toe moest.

"Natuurlijk kom ik kijken," antwoordde ze met een zachte glimlach. Ze had een voldane blos op haar wangen en het viel Blake op hoe ontzettend ontspannen ze over kwam, een stuk minder opgefokt als dat ze de laatste paar dagen geweest was. Lynn liep haar inloopkast in en verdween uit het zicht.

Blake grijnsde breed en liet zich achterovervallen in de zachte kussens van het grote bed - het bed waar ze zich urenlang vermaakt hadden. Hij bracht zijn handen achter zijn hoofd en staarde gelukkig naar het plafond.

"En wat ga je na het concert doen?" riep Blake hoopvol naar Lynn. Stiekem hoopte hij dat ze elkaar nog even konden zien, hij vond het te gezellig met haar om meteen afscheid te moeten nemen.

"Geen idee," klonk er vanuit de kast. "Hoelang blijven jullie nog in Las Vegas dan?" Lynns hoofd kwam tevoorschijn vanachter de muur en ze keek hem vragend aan.

Blake haalde zijn schouders op en kreeg een idee, hij hoopte dat Lynn het idee leuk vond. "Volgens mij hebben we een weekje vrij. We rijden naar LA vannacht en gaan over een week pas verder. Wat doe jij aankomende week?"

"Werk zoeken denk ik." Lynn glimlachte en kwam de kast uitlopen. Ze had een zwart leren geval in haar armen en was behangen met accessoires. "Heb je geen shows in LA verder dan?"

Blake schudde zijn hoofd en glimlachte naar haar, haar haren waren nog nat van het douchen en ze zag er prachtig uit.

"Nee, weekje relaxen. Heb je anders zin om mee te komen naar mijn huis?" vroeg Blake onzeker. Hij wist niet of Lynn dit als een eenmalig iets zag, maar wat hem betreft mocht dit avontuurtje nog wel iets langer duren.

Lynn sperde haar ogen en kreeg een blos op haar wangen, ze had de vraag duidelijk niet verwacht. Ze opende haar mond een paar keer zonder geluid te maken en Blake voelde de moed in zijn schoenen zakken, hij was weer eens te voorbarig geweest. Af en toe was hij echt een emotionele imbeciel die niet doorhad wanneer iemand hem leuk vond of niet. Hij had de fout eerder gemaakt en het zag er naar uit dat hij het dit keer weer mis had.

Blake woelde een hand door zijn haar, zijn goede humeur per direct vervlogen.

"Het hoeft niet, laat maar zitten," mompelde hij zacht voor hij opstond. Lynns niet bestaande reactie was meer dan duidelijk en de sfeer die zo relaxed was geweest was meteen veranderd in een ongemakkelijke stilte.

Blake trok zijn kleding snel aan en maakte aanstalten om naar beneden te lopen, Lynn keek hem al die tijd stilletjes aan - haar zwarte kledingstuk compleet vergeten in haar armen.

Een kleine steek schoot door zijn hart toen hij langs haar heen liep, hoe hij ooit had kunnen hopen dat Lynn misschien meer wou dan alleen een kort pleziertje was hem een raadsel.

"Mijnheer Zane?" Blake draaide zich om en keek recht in die grote donkere ogen. Die ogen die hem nog geen halfuur geleden smekend aan hadden gekeken maar nu verontschuldigend stonden.