Encore [oude versie]

Veertien.

Veertien

Lynn

"Nikki?" Henry's stem deed Lynn half ontwaken en ze wreef gedesoriënteerd in haar ogen. "Nikki, we zijn in Vegas."

Een hand streek over haar wang en Lynn murmelde slaperig terwijl ze zich omdraaide, ze lag heerlijk languit in de limo en had geen zin om op te staan.

"Wacht, ik til je wel op." Twee sterke armen schoven onder Lynns lichaam en ze werd de limo uitgetild.

"Hoelaatissut?" mompelde Lynn slaapdronken, ze kroop dichter tegen de warme Henry aan en snoof zijn bekende geur op - Acqua di Gio van Armani, zoals altijd.

"Vijf uur in de ochtend, Matthias heeft de hele nacht doorgereden."

Lynn murmelde weer en opende haar ogen een stukje. Ze zag dat Henry net het enorme hotel van haar vader inwandelde en zich meteen naar de liften begaf.

"Nikki? Ik heb de hotelkaart in mijn zak zitten, kan je erbij?"

Kreunend, ze had echt geen zin om zich te bewegen, reikte ze omlaag en haalde de kaart uit zijn zak. Henry grinnikte terwijl Lynn de kaart - ze had dezelfde gehad tot haar tas werd gestolen - in het bedieningspaneel drukte en op de bovenste verdieping drukte.

Toen de lift in beweging kwam sloeg ze haar arm weer om Henry's nek en drukte haar gezicht in zijn nek.

"Ik heb je gemist, schat," fluisterde Henry. "Wil je me nooit meer zo laten schrikken?"

"Uch, wil jij dan nooit meer met Kathe-fucking-rina in bed duiken?"

Henry grinnikte en drukte een kus op haar haren. "Nogmaals, er is bijzonder weinig gebeurd. En het spijt me echt."

Lynn hief haar hoofd en gluurde naar haar inmiddels weer verloofde. Ze geloofde hem niet helemaal, maar was meegegaan omdat ze moest uitzoeken wat ze precies ging doen.

De deuren van de lift gingen open en Henry wandelde de enorme bovenste verdieping in. Hij sloeg linksaf naar de deur die van Lynn en Henry was.

Lynn drukte Henry's kaart in de dichte deur en hij stapte over de drempel. Over zijn schouder keek Lynn naar de andere twee loften op de verdieping - die van haar vader en haar broer - voor ze zuchtte, ze wist niet of ze er wel goed aan deed om met Henry mee te zijn gegaan.

"En? Was dat een goede oefening?" Henry lachte en liep in een directe lijn door de woonkamer naar de trap, die naar het slaapgedeelte op de vide leidde.

"Was wat een goede oefening?" Lynn geeuwde en kon niet wachten voor ze weer in bed lag.

"Met het over de drempel stappen, suffie. Over een paar maanden ben je mevrouw Preston."

Lynn glimlachte zwakjes, de bruiloft was iets waar ze voorlopig nog niet aan wou denken. Eerst maar uitzoeken wat ze überhaupt precies wilde.

Henry plaatste haar op het enorme bed en bukte om haar panty uit te trekken, haar schoenen lagen waarschijnlijk nog in de auto.

Lynn - uitgeput als dat ze was - liet hem zijn gang gaan en leunde achterover op de lakens.

Henry kwam overeind en trok Lynn omhoog. "Laat me je uit die kleding helpen, dan kan je lekker slapen."

Hij knoopte behendig haar nieuwe blouse los en humde een keer tevreden toen haar beha zichtbaar werd.