Encore [oude versie]

Elf.

Elf.

Blake

Grijnzend keek Blake toe hoe Lynn als een opgewonden kleuter door de verlaten winkel rende - daar had Blake voor gezorgd, konden ze rustig winkelen zonder opdringerig volk. Ze griste stapels kleding bij elkaar en Blake zat braaf op een bankje in het midden van de zaak te wachten terwijl hij bedolven werd in kledingstukken.

Ze hadden Kai naar het vliegveld gebracht en hadden de hele middag vrij om Tuscon te ontdekken, iets waar Blake veel zin in had gehad.

"En deze is wel leuk voor jou." Lynn kwam aanzetten met een donkere, grijze designer jeans en Blake fronste zijn wenkbrauwen.

"Ik dacht dat we voor jou aan het winkelen waren?"

"Mijnheer Zane," begon Lynn met een wapperend vingertje, "u en uw collega's kunnen nog het een ander leren over styling." Ze liet haar blik glijden over Blake's bandshirt (van AC/DC, één van zijn favorieten) en kapotte oude skinny. Haar ogen dwaalden af tot aan zijn zwarte kistjes en ze tuitte afkeurend haar lippen.

"Niet dat het niet bij jullie past, maar ik kan wonderen verrichten, Mijnheer Zane. Wat is je maat?"

Voor Blake kon antwoorden was ze al naar hem toegelopen en keek in het labeltje in zijn nek. (Haar nagels krasten in haar nek en Blake kreeg kippenvel op zijn armen.) "Ah een M, dat dacht ik al."

"Mevrouw Lindfors, wat voor werk deed u eigenlijk in Dallas?" vroeg Blake nieuwsgierig.

"Had u dat nog niet geraden?" Ze gaf hem een knipoog en gooide de jeans bij de stapel. "Ik ben styliste, mijnheer Zane."

Dat verklaarde een hoop, zelfs Blake was het opgevallen dat Lynn bepaalde setjes bij elkaar zocht. (Ze koos zelfs bij elk setje gepaste lingerie uit. Tot ergernis van Blake, het duurde hem allemaal iets te lang.)

"Ah, op die manier." Blake stond op en drukte een kus op haar wang. "Ga gerust door, pop. Ik ga even een peukje dampen."

Lynn verdween alweer in de kledingrekken - ze werd gevolgd door een enthousiaste verkoopster - en Blake wandelde naar buiten.

Eenmaal buiten werd hij meteen belaagd door een paar fans en wat paparazzi. Hij vroeg zich af hoe ze wisten waar hij was, maar winkelpersoneel kennende hadden ze waarschijnlijk zodra hij herkend werd een bericht uitgestuurd. Alles voor publiciteit.

"Blake!"

"Blake hier!"

"Mijnheer Inzane, wie is die vrouw die u bij u heeft?"

"Mijnheer Inzane, is dat je vriendin?"

"Oh Blake! Mag ik je handtekening?"

Blake negeerde de vragen van de paparazzi en de opmerkingen van de fans - hij was inmiddels een pro - en stak een sigaret op. Hij was blij dat de winkel beveiliging had - dat kreeg je nou eenmaal bij designer winkels - en liet de rook zijn longen vullen.

Er werden foto's gemaakt, opmerkingen geschreeuwd en vragen gesteld maar Blake negeerde het compleet. Hij kon zich er niet druk om maken.

Toen hij zijn sigaretje bijna op had maakte hij een weg naar voren en deed zijn plicht. Hij tekende wat albums, wat armen en borsten en ging met een aantal fans op de foto. De paparazzi schreeuwde vragen naar hem maar stoïcijns negeerde hij deze nog steeds.