Encore [oude versie]

Tien.

Tien

Lynn

"Oh mijn hemel," kreunde Lynn afkeurend toen ze het zoveelste lege blik aan de kant trapte. Met de lakens van Blake om haarzelf heen gewikkeld schuifelde ze stapje voor stapje richting de badkamer. Ze moest hoognodig haar behoefte doen maar had geen zin in om wederom in haar lingerie een van de jongens tegen te komen.

Nou ja lingerie, ze had op het moment niets aan omdat ze niets meer schoon had. Ze vond het heel erg smerig en ze wist niet zo goed wat ze nu moest doen. Natuurlijk kon ze commando gaan onder haar jurk, zij het niet dat die jurk op het moment onder de biervlekken zat.

Zuchtend gooide ze de lakens op een haakje en wou ze neerstrijken op het toilet in de kleine badkamer. Gelukkig bedacht ze zich net op tijd dat diezelfde toilet in tijden waarschijnlijk niet meer gepoetst was.

"Gatverrederrie," mompelde ze in zichzelf voor de maar ongemakkelijk boven de pot ging hangen.

Enkele minuten na het onhandige toiletbezoek en een korte douche liep ze - met de lakens weer stevig om haar heen - naar de chauffeur.

Bob keek om toen ze er aan kwam en gaf haar een grijns.

"Goedemorgen, Lynn."

"Goedemorgen, mijnheer Bob," zei ze beleefd voor ze met moeite in de bijrijdersstoel ging zitten. "Bent u alweer onze chauffeur?"

Bob knikte. "Klopt, we hebben een uur geleden gewisseld."

"Kunt u mij de tijd vertellen?"

"Het is net na achten mevrouw."

"En waar zijn we naar op weg?"

"We zijn bijna in Tuscon, daar hebben ze vanavond een show."

Lynn knikte en trok haar benen op. Ze zuchtte en staarde naar het dorre woestijnachtige landschap van Arizona.

"Is hier ergens koffie in de bus?" vroeg ze wat er voor zorgde dat Bob begon te lachen.

"Alleen bier ben ik bang," grinnikte hij. "Maar als je koffie wilt stoppen we wel bij het volgende tankstation."

"Dat zou zeer fijn zijn," slaakte Lynn een opgeluchte zucht. "Maar ik heb alleen geen geld."

"Maar je geen zorgen." Bob pakte een creditcard uit het dashboardkastje en hield hem omhoog. "Encore betaald alle etenswaren, ook koffie bij een tankstation."

Bob gaf Lynn een warme glimlach en focuste zich weer op de weg. "Dus, mevrouw Lindfors. U hebt uzelf in een behoorlijke situatie gewerkt of niet?"

Lynn haalde zuchtend haar schouders op. "Ik weet het, ik ben de heren meer dan dankbaar dat ze me een lift geven."

"Ze?" Bob grinnikte hoofdschuddend. "'ze' maken alleen maar lol, wij rijden en doen het werk."

Met een glimlach keek Lynn naar Bob. "Ik denk dat dat het voordeel van het supersterrendom is denkt u niet?"

"Dat denk ik inderdaad, maar het zijn een stel toffe kerels. Geweldig om voor te werken."

"Werk je al lang voor ze?" vroeg Lynn en Bob begon te lachen. "Waarom lacht u mijnheer?"

"Je zei je in plaats van u. Je hoeft hier niet zo beleefd te zijn hoor."